ภาสวิชญ์กอดมารดาเอาไว้ มองบิดาเขม็ง
“พ่อไม่เคยทิ้ง แม่ของลูกหนีมาเอง ชัดไหม” คุณธรรมนั่งยองๆ ลงตรงหน้าลูก พูดเสียงดังฟังชัด
“พ่อนิสัยไม่ดี แม่เลยหนีมา” ภาสวิชญ์ยังเถียงบิดา
เฮ้อ... กรรมแล้ว! ลูกบอกว่าเขานิสัยไม่ดี…
คุณธรรมไม่เคยท้อถอย เขาตามง้อลูกง้อเมียไม่เคยหยุดพัก
ตอนนี้กลายเป็นง้อลูกด้วยอีกสองคน!!! อะไรนะเหรอ ก็ลูกดันงอนเขาด้วย หาว่าเขาไม่รักแม่ของพวกเค้า แถมยังขึ้นเสียงใส่ เข้าตำรา รักเมียอย่าเถียงเมีย เพราะไม่มีใครใหญ่กว่าเมีย
“เงินครับป้า” คุณธรรมรีบจ่ายเงินค่าของให้เมียและลูกที่เดินซื้อของกันกะหนุงกะหนิง กลายเป็นเขาที่ดูเหมือนส่วนเกินไปในพริบตา แต่ต้องอดทน
“ลูกอยากได้อะไรอีกไหมจ๊ะ มีคนเขาใจดีซื้อให้”
ภัทรวนันต์ถามไถ่ลูกน้อย ค้อนให้พ่อของลูก ที่เดินตามต้อยๆ ทำตาปรอยอย่างน่าสงสาร แถมยังจ่ายเงินให้เสียทุกร้าน เธอเลยซื้อหมดทุกร้านที่เดินผ่านเหมือนกัน
“พ่อหนักไหมคะ” เจ้าลูกส
