“พี่อ่านเรื่อยๆ นะ คิดซะว่าหนังสือเรียนเป็นหนังสืออ่านเล่น” ตอบไป หอมแก้มไป คนถูกหอมเขินอายหลบซ้ายขวาแต่ไม่พ้น
“ค่ะ พัดจะตั้งใจเรียนให้จบโดยเร็วที่สุด”
“คิดดีแล้วเหรอที่จะเรียนมหา’ลัยเปิด” เขาถามเหมือนผู้ใหญ่คนหนึ่ง กอดเธอไว้หลวมๆ แล้วโยกไปมา
“ทำไมล่ะคะ” เธอเบี่ยงหน้ามาถามเขา ดวงตาสบกัน ลมหายใจสัมผัสกันอย่างถนัดถนี่ แก้มเนียนแนบกับแก้มสาก
“ถ้าเรียนมหา’ลัยปิด จะได้มีเพื่อน ได้ทำกิจกรรม จริงๆ วัยของพัดเป็นช่วงวัยเรียนมากกว่าจะทำงาน” เขาแสดงความคิดเห็น
“พัดเกรงใจคุณลุงกับคุณป้าค่ะ อีกอย่างพัดอยู่ที่ไร่ก็มีเพื่อนเยอะแยะแล้ว เรียนไปทำงานไปมันดีกว่าอีกค่ะ จะได้มีประสบการณ์” เธอพูดจากใจจริง
คุณธรรมเงียบไป เขาเองเพิ่งรู้ความจริงว่าภัทรวนันต์ได้ทุนเรียนฟรีตอนเรียนมัธยมจนจบ ไม่ได้รบกวนเงินทางบ้านของเขาเลยแม้แต่น้อย จะมีบ้างก็ที่บิดามารดาของเขาให้เพราะเธอช่วยทำงานทุกอย่าง ทำให้เขามองเธอในอีกแง่
