อีกหนึ่งเดือนต่อมา
ตลอดเวลาที่อยู่ที่นี่ ชลธิชายอมทำหน้าที่เป็นแม่บ้านจำเป็นคอยทำตามคำสั่งของเขา ผู้เป็นเจ้านายเธอเพื่อนับวันรอวันนี้ วันที่ครบกำหนดหนึ่งเดือนเต็มๆที่เธอจะได้ออกจากขุมนรกบ้าๆบอๆนี้สักที
"เห้อ! น้าไม่อยากให้คุณชลไปเลยนะคะ พวกเราที่นี้ต่างคิดถึงและอยากให้คุณชลอยู่ต่อที่นี้กับนายหัวไปนานๆเลยค่ะ"
แม่บ้านตัวจริงช่วยเธอเก็บเสื้อผ้าของเธอมีแค่ไม่กี่ชุดที่เขาสั่งให้ลูกน้องเอามาให้เธอเปลี่ยนและของใช้ส่วนตัวเล็กน้อย เธอเองก็อยากอยู่ที่นี่ไปอีกนานๆแต่นายหัวของพวกเขานี่สิ คงไม่อยากให้เธออยู่ที่นี่
"ถึงยังไงชลก็จะคิดถึงน้าจำเรียงและคนในที่นี่ทุกคนเป็นเพื่อน พันธมิตรที่ดีมาก ชลจะไม่ลืมค่ะ"
หนูชลยอมรับว่าตลอดเวลาหนึ่งเดือนที่อยู่ที่นี้ทุกคนใจดีมีน้ำใจกับเธอมากยกเว้นแต่เขาที่ทำหน้าบึ้งตึงใส่เธอตลอดเวลา ไม่รู้จะโกรธแค้นอะไรนักหนา
"น้ากับทุกคนที่นี้ไม่ลืมคุณชลแน่นอนค่ะ" สองสาวต่างวัย
