บทที่42 ของ้อเมียหน่อยครับ (NC20++)

1679 คำ

"เสี่ยฟื้นแล้ว" หญิงสาวดีใจมากพลางโผสวมกอดเขาโดยลืมคิดว่าเขาบาดเจ็บตรงแผลอยู่ "โอ๊ย!หนู เบาๆหน่อยเสี่ยเจ็บแผล" ชายหนุ่มร้องโอดโอยด้วยความเจ็บแผลผ่าตัดจริงๆ เธอเผลอลืมตัวเองไปจึงผละออกจากตัวเขาทันที "หนูขอโทษเสี่ย ก็หนูดีใจนี่น่าที่เสี่ยฟื้นกลับมาหาหนู หนูกลัวว่าเสี่ยจะไม่ฟื้นเพราะว่าหนูคิดถึงและรักเสี่ยมากขนาดไหน ไอ้เสี่ยบ้า!" คำพูดบอกรักของเธอทำให้คนตัวโตหูผึ่ง "เมื่อกี้หนูว่ารักเสี่ยอย่างนั้นเหรอ" เขาฟังไม่ผิดใช่ไหม สิ่งที่เขารอฟังคำว่ารักออกจากปากเธอตั้งนาน ในที่สุดเธอก็พูดมันออกมา "นะ...หนูพูดตอนไหนว่ารักเสี่ย เสี่ยหูฝาดไปหรือเปล่า" เธอยังไม่ยอมรับความจริงพลางเอ่ยเฉไฉไปเรื่อยเปื่อยด้วยความที่ฟอร์มจัด ปากแข็งทั้งหนูทั้งเสี่ย "อย่าโกหกเสี่ยไปเลยอีหนู เสี่ยรู้ว่าหนูเป็นคนยังไง ยัยเด็กขี้แยเอ๊ย!" เสี่ยคินขยี้หัวเมียเด็กด้วยความเอ็นดู เด็กอะไรก็ไม่รู้ชอบร้องไห้ต่อหน้าเขาตลอด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม