"ในเมื่อหนูไม่ได้รักเสี่ย เราสองคนขาดกัน!"
อาคินเอ่ยตัดสินใจเด็ดขาดด้วยใช้อารมณ์โกรธตัดสิน ทั้งๆที่รู้ดีว่ามันแต่พังกับพัง
"ขาดก็ขาด! เพราะหนูไม่ได้รักเสี่ยอยู่แล้ว"
ชลธิชาก็ตอบกลับไปด้วยเสียงแข็ง สะกดกลั้นความอ่อนแอเก็บเอาไว้ในใจ ห้ามไม่ให้เขาเห็นน้ำตาของเธอได้
"ก็ดี! ทันทีที่หนูออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ เสี่ยจะพาหนูกลับเมืองไทยทันที"
เสี่ยคินเอ่ยออกมาทั้งที่ในใจปวดร้าว มันคงเป็นทางออกที่ดีที่สุดที่ยอมปล่อยเธอไปจากชีวิต เขาจะต้องตัดใจจากหนูชลให้ได้
ปัง!
ชายหนุ่มกระแทกเท้าเดินออกไปจากห้องพักฟื้นพร้อมปิดประตูดังสะเทือนไปทั่วห้อง หญิงสาวพยายามสะกดกลั้นน้ำตาออกมาไม่อยู่ น้ำตาความอ่อนแอไหลพรากออกมา ทำไม! ทั้งที่เธอพยายามหลอกใจตัวเองว่าไม่ให้รักเขา แต่ในใจกลับถลำลึกยากที่จะถอนใจจากเขา
พยายามห้ามใจไม่ให้รัก แต่ทำไมถึงยิ่งรักมากขึ้นไปอีก ทำไม!
"ฮือๆๆ ฮือๆๆ" ชลธิชาสะอึกสะอื้นร้องออกมาอย
