บทที่2 นางร้ายแผลงฤทธิ์
1393 คำ
-ประเทศไทย-
@คฤหาสน์นิชกูล
ร่างบางแต่งตัวในชุดเดรสสั้นสีแดงเพลิงพร้อมใบหน้าจิ้มลิ้มที่แต่งหน้าจัด ริมฝีปากแดงจัดจ้าน ท่าเดินเฉิดฉายดุจดั่งนางพญาหงส์ เธอกำลังเดินตรงมาที่ห้องอาหาร ซึ่งมีมารดาของหล่อนนั่งรออยู่ตั้งนาน ชลธิชาสังเกตเห็นว่าบิดาไม่มาร่วมโต๊ะรับประทานอาหารด้วยกัน
"คุณพ่อหายไปไหนเสียแล้วล่ะคะคุณแม่ หรือว่าจะออกไปกกกับเมียน้อย"
เธอรู้อยู่แล้วว่าบิดาหล่อนมีเมียน้อยกกอยู่ในคอนโด แต่ละครั้งที่เธอออกไปอาละวาดเมียน้อยของพ่อ แต่พ่อก็ไม่เคยสนใจลูกแม้แต่น้อย กลับปรนเปอกับนังเมียน้อยจนหมด มารดาเธอเองยังอยู่เฉยๆปล่อยสามีเธอไป แต่เธอไม่ยอม!
"เห็นพ่อแกบอกว่าจะไปสัมนาที่ภูเก็ตกับนังเลขาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว คงจะกลับมาก็วันนี้ช่วงสาย"
เกศราภรณ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่กับพฤติกรรมร่านและเจ้าชู้ของสามี ตั้งแต่ที่แต่งงานกันมาสามีเธอมัวออกไปเที่ยวตีหรี่ทั่ว เธอเตือนเท่าไหร่ก็ไม่ฟัง ที่ทนอยู่กันตอนนี้ก็เพื่อชลธิชา ลูกเพียงคนเดียวเท่านั้น
"หึ ไม่ใช่แค่ไปงานอย่างเดียวมั้งค่ะคุณแม่ คงจะไปอี๋อ๋อกัน ชลเกลียดนังเลขาที่ไต่เต้าคุณพ่อจนมาเป็นเมียน้อย!"
เธอรู้ตั้งแต่ที่เลขาทำงานวันแรก ดูแววตามันก็รู้ว่าจ้องจะงาบคุณพ่อเธอ เธอพยายามขัดขวางแล้วแต่ก็ไม่สำเร็จ
"แม่ไม่อยากคุยเรื่องนี้ แม่ปวดหัว"
เกศราภรณ์อ่อนใจพลางลุกออกไปจากห้องอาหาร ไม่กงไม่กินข้าวแล้ว พูดถึงเรื่องนี้ทีไหร่ปวดหัวทุกที
"แม่นะแม่ ฮึ่ม! ฉันทำคนเดียวก็ได้ นังเมียน้อยนั่นจะได้ไม่มีที่ยืนในสังคมสักที!"
ชลธิชามองดูนาฬิกาข้อมือบ่งบอกว่า10โมงตรง ป่านนี้พ่อกับนังเมียน้อยนั่นคงจะมาแล้ว บุกอาละวาดที่บริษัทพ่อดีกว่า
.........
บริษัทCSR-T จำกัด
รถสปอร์ตคันสีแดงหรูแล่นเข้ามาจอดตรงหน้าบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ใกล้จะล้มละลายเต็มที่ ไม่ได้พูดเล่นก็ดูสิพนักงานที่เข้ามาทำงานน้อยคนมากแทบจะนับจำนวนคนได้เลย ร่างบางสวมใส่แว่นตาดำลงมาจากรถตัวเอง ชลธิชาถอดแว่นตาออกเผยให้เห็นดวงตาร้ายซ่อนลึก ไม่ว่าใครที่มองต่างก็เกรงกลัว เธอเป็นเหมือนนางร้ายของใครหลายๆคนรวมทั้งธนดล!
หญิงสาวสะบัดศีรษะไล่ความคิดฟุ้งซ่านนั้นออก เรื่องระหว่างเธอกับเขาคนนั้นมันจบแล้ว สาวเท้าขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นสูงสุดของตึกใหญ่ วันนี้จะเอาเรื่องนังเลขาที่เป็นเมียน้อยของพ่อให้ได้
พอลิฟต์ขึ้นมายังชั้นสูงสุดของตึก เธอก็รีบสาวเท้าตรงไปที่ห้องท่านประธาน จงใจกระชากประตูเปิดออกอย่างสุดแรง แต่...ไม่มีใครอยู่
"สงสัยคงจะระเริงรักกันอยู่ที่ห้องนอนส่วนตัวของพ่อแน่ๆ"
และมันก็เป็นอย่างที่เธอว่าจริงๆ เสียงครวญครางของสัตว์ชั้นต่ำกำลังสมสู่กันดังออกมาจากห้องนั้น
"อี๊ โอ๊ย แรงๆหน่อยค่ะคุณธิศ"
"นี่ก็แรงสุดแล้ว ซี้ด~ข้างในเธอมันตอดรัดมาก มณีที่รัก"
แค่ได้ยินเสียงเท่านั้นก็แทบปรี๊ดแตกขึ้นมา หญิงสาวผู้ได้รับฉายาว่านางร้ายทนฟังไม่ได้อีกต่อไป เธอเดินอาดๆตรงปรี่เข้าไปกระชากเปิดออกด้วยแรงโกรธ ภาพที่เห็นตรงหน้าเป็นภาพอุบาวท์ตา พ่อเธอกับนังเลขากำลังสมสู่กันอย่างไม่อายฟ้าอายดิน
"กรี๊ดๆๆ!"
เสียงกรี๊ดของลูกสาวทำเอาชลธิศต้องหยุดการกระทำนั้นกับเลขาสาวของตน
"ยัยชล!"
ชลธิศนึกไม่ถึงว่าความลับจะรั่วไหลไปถึงหูลูกสาวเขาเร็วขนาดนี้
ชลธิชาทนไม่ไหวอีกแล้ว ความอดทนและสติขาดผึงทันที เธอตรงปรี่เข้าไปกระชากเมียน้อยออกจากพ่อแล้วยั้งฟาดตบใส่หน้าด้านของมันอย่างคลุ้มคลั่ง
เผียะ! เผียะ!
"คนหน้าหนาอย่างแกต้องเจอฉัน! อยากเป็นเมียน้อยพ่อฉันมากใช่ไหม"
แววตาโกรธดั่งอสรพิษทำให้เลขาสาวหวาดกลัว มือเรียวทั้งจิกทั้งกระชากผมยุ่งเหยินของเมียน้อยของพ่อจนเลือดตกยางออก สภาพตอนนี้ดูไม่ได้เลย
"หยุดเดี๋ยวนี้ชล! พ่อบอกให้ลูกหยุดไง"
ชลธิศพยายามเข้าไปห้ามลูกสาวแล้วแต่กลับถูกผลักออกมาจากเธอ
"พ่อไม่ต้องมายุ่ง ชลจัดการนังเมียน้อยของพ่อเอง!" ตอนนี้สติไม่อยู่กับตัว ชลธิชาจัดการทั้งตบทั้งตีจนหน้านังนั่นบวมช้ำไปหมด
เผียะ เผียะ!
"ชอบมากหรือไงที่แย่งผัวคนอื่น นั่นมันพ่อเป็นผัวของแม่ฉัน แกไม่มีสิทธิ์มาร่านที่นี้ ฉันไม่ชอบ!"
เลขาสาวไม่มีเรี่ยวแรงขัดขืนหญิงสาวที่ทั้งรุมด่า รุมจิกตบสารพัดจนร่างกายบอบช้ำมากโดยเฉพาะใบหน้าสวยๆ ตอนนี้ดูสภาพไม่ได้สักนิด ชลธิชาเห็นสภาพมันจนสาแก่ใจเธอแล้วยกยิ้มอย่างพอใจมากจึงหยุดการกระทำนั้นลง
"ดูใบหน้าเมียน้อยคุณพ่อสิคะ หึ! โครตสะใจชลยิ่งนัก"
แรงตบจากพ่อเธอทำให้คนที่เข้มแข็งกลายมาอ่อนแอชั่วขณะ ไม่มีสักครั้งที่พ่อจะกล้าตบหน้าเธอได้ขนาดนี้
"แกก็ไม่ต่างอะไรกับแม่แกที่แรดออกไปหาชายอื่น ฉันก็เลยทำแบบนี้ประชดแม่แกไง นังลูกไม่รักดี!"
ชลธิศตะโกนด่าใส่ลูกสาวที่ไม่เคยอยู่ในสายตาสักครั้งพลางเข้าไปหาเลขาสาวอย่างปลอบประโลม
"คุณพ่อ! อยากจะไปอยู่กับนังเมียน้อยก็เชิญ"
ชลธิชาไม่สนอีกต่อไปเพราะครั้งนี้เธอเจ็บ เจ็บตรงที่พ่อรักมัน ไม่เคยรักเธอกับแม่ ต่อให้เธอจะจัดการเมียน้อยของพ่อได้ทีละคนแค่ไหนก็ไม่อาจเปลี่ยนสันดานคนมักมากได้
เธอกำมือแน่นโกรธจนตัวสั่นแต่ไม่สามารถทำอะไรได้ พยายามสะกดกลั้นความอ่อนแอไม่ให้เขาหัวเราะเยาะสมเพชเธอ
ชลธิชาไม่สามารถทนอยู่ที่นี่ได้จึงกระแทกเท้าเดินออกจากห้องไปด้วยความเสียใจปนโกรธแค้นนังเมียน้อยกับพ่อ ปล่อยให้สัตว์ชั้นต่ำสองตัวอยู่ร่วมกันนี่แหล่ะ สักวันกรรมจะตามสนองคนทำผิดแน่นอน เธอเชื่ออย่างนั้น
"อึก! ฮือๆๆ"
พอเข้ามาในรถ น้ำตาความอ่อนแอก็พรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย ร้องไห้ไปสักพักก็ฮึบมันเอาไว้พลางเช็ดน้ำตาลวกๆออก
"เราจะต้องเข้มแข็งให้มากกว่านี้ จะไม่ร้องไห้ต่อหน้าใครอีกเด็ดขาด!"
.
.
.
ที่ผับบาร์MC
ชลธิชาเลือกจะเข้ามาเที่ยวผับ ปกติเธอจะชวนแก๊งค์เพื่อนสาวมาร่วมแจมด้วยแต่วันนี้เธอเศร้า อยากจะดื่มอยู่คนเดียว
อาคินเข้ามาตรวจตราที่ผับแห่งนี้ที่มันเป็นสาขาของเขาตั้งอยู่ในเมืองไทย วสันต์มือขวาตามมาคอยรับใช้เจ้านายเขาด้วย เขาดูสนใจผู้หญิงใส่ชุดแดงสีเพลิงที่มีใบหน้าเศร้าหมองตั้งแต่เข้ามาในนี้ อยากรู้ว่าเธอเป็นอะไรมาถึงมีสีหน้าแบบนั้น
"นายออกไปตรวจตราความเรียบร้อยแทนฉันหน่อย ฉันจะไปดื่มกับแม่สาวน้อยคนนั้น"
ชายหนุ่มมาเฟียสนอกสนใจหญิงสาวจิ้มลิ้มมีเสน่ห์น่าค้นหา เขาอยากได้เธอมาเป็นของเขาและต้องได้
ชลธิชานั่งดื่มค็อกเทล ระบายอารมณ์เศร้าอยู่คนเดียวโดยไม่รู้ว่ามีบุรุษหล่อเหลาคนหนึ่งเข้ามาหาหล่อนด้วยจุดประสงค์บางอย่าง
"สวัสดีคนสวย ขอฉันนั่งด้วยคนได้ไหม"
"เชิญเลยค่ะ"
เธอหันมายิ้มพราวเสน่ห์ให้ชายหนุ่ม เธอรู้ว่าเขาเข้ามาเพื่อหวังอะไรจากตัวเธอ คืนนี้มีเหยื่อหนุ่มหน้าตาดีเข้ามาให้เธออีกแล้ว อย่าคิดว่าจะปล่อยเขาหลุดไปได้
อาคินตั้งใจจะมอมเหล้าเธอให้เคลิ้มตาม คืนนี้เธอต้องเป็นของเขา
- ผู้เขียน
