"ตื่นเต้นจังเลยค่ะ" วาเอ่ยกับเบลล์ขณะที่ทั้งสองนั่งรถไปยังจวนผู้ว่า
"สบายๆ นะ"
ถึงพี่เบลล์จะพูดแบบนั้นแต่วาก็รู้ว่าชายหนุ่มก็ตื่นเต้นไม่แพ้กัน ตั้งแต่วันนั้นทั้งสองก็ไม่ได้เจอพ่อแม่ของพี่เบลล์อีกเลยซึ่งก็เกือบสองเดือนได้
หลังจากขับรถเกือบชั่วโมงทั้งสองก็มาถึง แม่ของชายหนุ่มนั้นกำลังยืนโบกมือต้อนรับทั้งคู่อยู่
"สวัสดีครับแม่" เบลล์เดินเข้าไปกอดมารดาอย่างคิดถึง วาที่เห็นแบบนี้ก็พลอยดีใจไปด้วย
"สวัสดีค่ะคุณแม่"
"สวัสดีจ้ะหนูวา" ครั้งนี้มารดาของชายหนุ่มยิ้มให้วาอย่างเอ็นดู
"คุณย่าให้เอาผลไม้มาฝากค่ะ"
"ขอบใจจ้ะ นายสมยกผลไม้ไปเก็บด้วยนะ ไป เราเข้าไปในบ้านกันเถอะ" หลังจากที่เธอสั่งคงงานเสร็จทั้งสามก็เดินเข้าไปในบ้าน
คุณแม่ของพี่เบลล์นั้นเตรียมอาหารอย่างดีรอต้อนรับทั้งคู่ วานั่งบนเก้าอี้อย่างประหม่าเพราะการเจอกันครั้งแรกนั้นสร้างความทรงจำที่เลวร้ายให้วาไม่น้อยแต่ทว่าเธอก็ยังอุ่นใจเพรา
