“โอ้โห สวยมากเลยค่ะคุณวา ขนิมยังอยากมาเรียนเลย”
ขนิมเดินชมสตูดิโอสอนดนตรีของวาอย่างชื่นชม
“ตรงนี้เป็นคาเฟ่ ขายเครื่องดื่มให้ผู้ปกครองเวลามารอรับลูกหลานแล้วก็ลูกค้าทั่วไป”
“ดีๆ ย่าก็ชอบนะ”
“วาก็ชอบค่ะ”
คุณย่ามองหลานสาวอย่างภูมิใจที่เธอไม่เคยงอมืองอเท้าทำตัวเป็นหนูลอยไปลอยมา หญิงสาวดูโตขึ้นมากจากเมื่อก่อน
“งั้นเราไปกันเลยมั้ยคะ เดี๋ยวเพื่อนคุณย่าจะรอนาน”
“ไปสิลูก”
วันนี้คุณย่านัดแก๊งเพื่อนๆ ไปทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหารในตัวเมือง วาจึงถูกคุณย่าขอร้องแกมบังคับให้ช่วยไปส่ง
ทั้งสามขับรถเข้ามาในตัวเมือง วากับขนิมตั้งใจจะแค่แวะไปส่งคุณย่าแล้วทั้งสองจะพากันไปเดินเล่นแถวถนนคนเดิน แต่ทว่าคุณย่ากลับคะยั้นคะยอให้วาเข้าไปทักทายเพื่อนๆ ของเธอ และเมื่อเดินเข้าไปในร้านวาก็เข้าใจเจตนาของคุณย่าในทันที เพราะเหล่าเพื่อนๆ ของคุณย่าก็ต่างพาหลานชายมาด้วย
“มาแล้วจ้า”
“โอ้ยยย คิดถึงจังเลยไม่ได้เ
