หลังจากวันนั้น วาก็ลงมาทานข้าวเย็นกับทุกคนตามปกติ แถมมีบางครั้งเผลอตักอาหารให้พี่เบลล์ด้วย หญิงสาวจึงแก้เขินด้วยการตัดให้ทุกคนซะเลย จากที่ไม่ชอบเข้าครัวก็เริ่มขอคุณย่าหัดทำเมนูง่ายๆ ที่พอจะทำให้ดำรงชีวิตอยู่ได้
“อะไรกัน ร้อยวันพันปีต้องให้ยัยหนิมไปลากเข้าครัว”
“งั้นวาไม่เรียนแล้วก็ได้” หญิงสาวทำท่าจะหันหลังกลับ
“อ่ะ อ่ะ มาย่าจะสอน”
ช่างเป็นภาพที่หาดูยากเมื่อหญิงสาวจอมแก่นกำลังตั้งอกตั้งใจหั่นหมู
“โอ้ นี่คุณวาตัวจริงหรือเปล่า”
ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ขนิมแทบจะไม่เคยเห็นวาจับมีดมาก่อน
“น้อยๆ หน่อยจ้า ถ้ายังไม่หยุดแซว เดี๋ยวจะได้กินกับข้าวฝีมือวาเป็นอาหารเย็นนะ เอามั้ย”
“ไม่เอาหรอกค่า หนิมยังไม่อยากตาย”
“ยัยหนิม!!”
“พอเลยทั้งสองคน โอ้ยยยยย่าละปวดหัว”
“คุณย่าคะ พี่ศักบอกว่าแอร์ที่บ้านคุณนักเรียนหมอเสียค่ะ น่าจะเสียมาหลายวันแล้วด้วย”
“อ้าวเหรอ แล้วอากาศก็ร้อนขนาดนี้ พรุ่งนี้บุ้งไปเรียกช่
