คุณหญิงกอแก้วเดินเข้ามาในห้องพักฟื้นของลดาวดีในขณะที่เจ้าของห้องยังหลับสนิทอยู่บนเตียง นางมองสำรวจไปที่เรือนร่างบอบบางของหญิงสาวที่นางอยากได้มาเป็นลูกสะใภ้พบว่าที่ศีรษะมีผ้าพันแผลปิดอยู่ ตามแขนขายังคงมีรอยช้ำให้เห็นและที่แขนและขาเข้าเฝือกเอาไว้
“โถ...แม่คุณ คงจะเจ็บน่าดู แม่ขอโทษนะที่เลี้ยงลูกชายไม่ดีจนทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับหนู แม่สัญญาว่าจะทำทุกอย่างให้หนูกลับมาเป็นปรกติโดยเร็วที่สุด” ลดาวดีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าคุณหญิงกอแก้วกำลังยืนมองเธออยู่ด้วยแววตาอ่อนโยน
“คุณแม่...เอ่อ...คุณหญิง” ลดาวดีเรียกหญิงสูงวัยอย่างแปลกใจและทำตัวไม่ถูก
“เรียกแม่เหมือนเดิมเถอะจ้ะ ถือว่าแม่ขอนะ แม่อยากมีลูกสาว” คุณหญิงกอแก้วใช้ฝ่ามือลูบที่ศีรษะของลดาวดีอย่างอ่อนโยน เธออยากมีลูกสาวมากแต่สภาพร่างกายไม่อำนวยเธอจึงมีลูกเพียงคนเดียวคือธีรภัทรเท่านั้น
“เจ็บมากไหมลูก” คุณหญิงกอแก้วถาม
