ตอนที่ 23 ชายกระโปรง
“รันต์ เดี๋ยวไปส่งพี่เขาเข้าห้องให้เรียบร้อยล่ะเข้าใจมั้ย” ภารัญเดินตามมากำชับลูกชายให้ดูแลพี่สาว เนื่องจากตัวเองมีนัดจะไปดื่มต่อกับเพื่อนกลุ่มก๊วนนักธุรกิจ ยังไม่ได้ขึ้นไปพักเสียทีเดียว
“ได้ครับคุณพ่อ”
“แหม คุณพ่อคะรินทร์โตแล้วนะคะ ไม่ใช่เด็ก ๆ กลับห้องพักแค่นี้รินทร์ไม่หลงทางหรอกค่ะ”
“พ่อไม่ได้กลัวรินทร์หลงทางสักหน่อย แต่ดูสิวันนี้คนมาเยอะแยะไปหมด ไม่รู้ใครเป็นใคร ดื่มกันไปมากน้อยแค่ไหนก็ไม่รู้ ถ้าขืนมีคนเมามาลวนลามทำอะไรไม่ดีลูกพ่อขึ้นมาจะทำยังไง”
“ก็โดนแม่ไม้มวยไทย ไงคะ” นารินทร์ยกมือขึ้นมากำหมัดหลวม ๆ เพราะเล็บยาวทำให้ออกท่าทางไม่ถนัด
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า หมัดตั๊กแตนน้อย ๆ ของลูก นี่นะเหรอ” ภารัญหัวเราะพลางกุมมือลูกสาวโยกไปมาเบา ๆ
“คุณพ่อทำไมหัวเราะอย่างนั้นคะ หนูรินทร์ชกมวยเก่งนะคะ ถึงจะไปอยู่เมืองนอกหลายปี แต่ว่าฝีมือ ฝีเท้า กับท่ากระโดดเข่าลอย หนูรินทร์ยังฝึกบ่อ
