ตอนที่ 28 ลางสังหรณ์ไม่ดี
“รันต์ รันต์เป็นอะไรบอกพี่สิ”
พี่สาวฝาแฝดนั่งร้องไห้ฟูมฟายจนตาแดง เมื่อเห็นน้องชายป่วยหนักมากถึงขนาดนี้ ตั้งแต่เล็กจนโตผ่านมายี่สิบหกปี ไม่เคยมีสักครั้งที่การันต์จะเจ็บไข้ได้ป่วยถึงขั้นล้มหมอนนอนโรงพยาบาล นี่จึงถือเป็นครั้งแรก และครั้งสำคัญเพราะไม่ว่าหมอจะตรวจหาอาการอย่างไร ยังไม่อาจวินิจฉัยได้ว่าการันต์เป็นอะไรแน่
“พี่รินทร์ร้องไห้ทำไม” น้องชายผงกหัวขึ้นมาพยายามเช็ดน้ำตาให้พี่สาว
“รันต์เจ็บตรงไหน ปวดตรงไหน ไม่สบายตรงไหนรันต์บอกพี่สิ” ฝ่ามือเย็น ลูบไปบนใบหน้าซีดของน้องชายที่อาเจียนหนักกินอะไรไม่ได้มาสองวันแล้ว อะไรที่เคยชอบ เคยอร่อย เคยกินบ่อย ๆ กลับบ่นว่าเบื่อ จากที่เคยแข็งแรงมีกำลัง พลันอ่อนระโหยโรยแรง ได้แต่นอนอยู่บนเตียงทั้งวันทั้งคืน
“คุณหมอครับ ตรวจไม่เจอจริง ๆ เหรอครับว่าลูกชายผมเขาป่วยเป็นอะไร”
ภารัญหันไปปรึกษาคุณหมอเจ้าของไข้ ที่ยืนพลิกพิจารณาคริปชา
