“อือ อะ พะ พี่ได้ล็อคประตูห้องหรือเปล่าคะ?” เสียงหวานเอ่ยถามแฟนหนุ่มรุ่นพี่ด้วยความหวาดกลัวว่าเขาอาจจะยังไม่ได้ล็อคประตูห้องในตอนที่เดินเข้ามาหาเธอ
“..…” มิวนิคเลือกที่จะเงียบเขายังคงไม่ได้พูดอะไรออกมา ริมฝีปากบางได้รูปยังคงจูบและขบเม้มไปตามต้นขาด้านในของมายูอย่างเอาแต่ใจทำเอาร่างบางกระตุกเป็นพักๆด้วยความเสียดเสียว
คนตัวเล็กยังคนหันมองจ้องเขาอยู่แบบนั้นพลางนึกในใจถึงสาเหตุที่เขาไม่ยอมตอบคำถามเธอหรือว่าพี่เขาอาจจะไม่ได้ยินงั้นเดียวจะลองเรียกใหม่อีกครั้งหนึ่งก็ได้
“พี่มิว~”
เสียงเรียกชื่อที่แผ่วเบาดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับฝ่ามือเล็กที่สะกิดลงสีข้างของชายหนุ่มรุ่นพี่ เธอใช้ภาษากายแทนการแสดงออกทางคำพูดเพราะเธอกลัวว่าบุคคลที่ยืนอยู่ทางด้านนอกประตูนั้นอาจจะได้ยินเสียงของเธอแต่ก็ไร้ซึ่งคำตอบหรือการมองกลับมาของพี่เขาอยู่ดี
ในตอนนี้เธอเริ่มที่จะหมั่นไส้แฟนหนุ่มตัวร้ายเข้าให้แล้วเพราะถามอะไรไป
