“ค่ะคุณพ่อคุณแม่” มายูที่มีท่าทางเขินอายพยักหน้าส่งรอยยิ้มหวานกลับไปให้พวกท่านทั้งคู่ด้วยท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตน พ่อของมิวนิคมองไปทางลูกชายของเขาและบอกให้เขานั้นพาว่าที่คู่หมั้นไปนั่งที่ห้องรับแขก
“มิวนิคพาหนูมายูไปนั่งที่ห้องรับแขกของบ้านเราสิ!!”
“ครับ” มิวนิคเดินเข้ามาประชิดตัวของมายูและโอบเอวเธอเอาไว้ด้วยความหวงแหนทำคนที่โดนกอดถึงกับถลึงตาดุใส่เขากลับไปแต่เขากลับไม่มีทีท่าที่จะยอมปล่อยมือแถมยังส่งยิ้มยียวนกวนประสาทกันกลับมาหาเธออีกด้วย
มิวนิคโอบเอวร่างบางและพาเดินไปยังห้องนั่งเล่นของบ้านและเมื่อเดินเข้ามานั่งกันแล้วผู้เป็นแม่จึงเอ่ยถามลูกชายตัวดีของเธอที่น้อยวันนักที่จะได้เห็นลูกชายเข้ามาบ้าน แล้ววันนี้ไม่ได้มาแค่คนเดียวเสียด้วยแต่กลับพาว่าที่คู่หมั้นของตัวเองมาด้วยดูท่าแล้วต้องมีเรื่องที่ดีอย่างแน่นอน
“ยังไงกันมิวนิคทำไมวันนี้ถึงได้พาหนูมายูเข้ามาพบพ่อกับแม่ได้ หืม~” ผู้เป็นแม่ส่งสาย
