“พี่รอให้นายหาแม่ของลูกก่อนไง นายหาได้เมื่อไหร่พี่ก็จะหาเมื่อนั้นแหละ”
“งั้นพี่พู่เตรียมจองคานทองนิเวศน์ไว้เลยดีกว่าครับ ท่าทางงานนี้คงได้โสดยาว”
วิศวกรหนุ่มหล่อบอกก่อนจะยกกาแฟขึ้นมาจิบเมื่อเห็นแซนด์วิชในมือหลานหมดไปชิ้นหนึ่งแล้วเขาก็หยิบชิ้นใหม่ไปยื่นให้ซึ่งเด็กๆ ก็ยกมือไหว้ก่อนรับไปกินเช่นเดียวกัน
“นั่นปากเหรอจ๊ะน้องชาย ระวังเถอะ ไอ้ที่บอกว่าจะครองความโสดไปจนตายน่ะ กลัวว่าจะได้คลั่งรักไปจนตายมากกว่า”
“ใครครับจะทำให้ผมคลั่งได้ขนาดนั้น”
“จะไปรู้เหรอจ๊ะ เอาล่ะ พี่ไม่เถียงกับเราดีกว่า ไปทำงานก่อนนะ ตอนเย็นเจอกันจ้ะ”
“อ้าวพี่พู่ไม่กินข้าวเช้าด้วยกันก่อนเหรอคะ”
“ไม่ล่ะ แค่แซนด์วิชกับกาแฟนี่ก็อิ่มแล้ว อีกอย่างพี่มีคุณแม่ใกล้คลอดรออยู่สองราย ไม่รู้ปากมดลูกใครจะเปิดก่อนกันน่ะสิ ไปนะจ๊ะหลานๆ เดี๋ยวตอนเย็นอาจะซื้อขนมอร่อยๆ มาฝากนะคะ ไหนมาให้หอมอีกทีซิ” ภูริตาก้มหน้าลงจุ๊บแก้มหลานๆ ก่อนจะสะพา
