“ขอบคุณค่ะ ช่วงนี้คงทำอะไรลำบากไปมากจริงๆ ดันมาเป็นที่ด้านขวาแบบนี้น่ะ”
“ถ้าหากน้องจีไม่รังเกียจ เวลาอยากไปข้างนอกแล้วไม่มีใครพาไปก็โทรหาพี่ได้นะครับ เบอร์ตามนามบัตรที่พี่ให้เลยครับพี่ยินดีมารับถ้าไม่ติดธุระอะไรนะ”
“ขอบคุณค่ะ แต่จีคงไม่รบกวนพี่กานต์หรอกค่ะ”
“รบกวนอะไรกันครับ ยังไงเราก็คนกันเองทั้งนั้น จริงมั้ยพี”
“อ๋อ...เอ่อ...นั่นสิจี มีอะไรก็เรียกใช้พี่กานต์ได้เลย ไม่ต้องเกรงใจหรอก คนเค้าเต็มใจช่วยขนาดนี้แล้ว อย่าทำลายน้ำใจเค้าสิ”
“คือจีแค่...ก็ได้ค่ะ ถ้าหากว่าจีมีอะไรจะรบกวนพี่กานต์แล้วจีจะโทรหานะคะ”
“ด้วยความยินดีครับ”
พันธกานต์ส่งยิ้มทรงเสน่ห์ที่ทำให้สาวๆ ทั้งออฟฟิศต้องคลั่งไคล้ไปให้ แต่จีรชยาแค่ยิ้มตอบเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ภูริตานึกหมั่นไส้คนที่ขยันขายขนมจีบ และคิดว่าขืนปล่อยให้พันธกานต์คอยเอาใจน้องสาวเธอแบบนี้ต่อไป เห็นทีว่าเด็กๆ คงได้เรียกคนอื่นว่าพ่อเข้าสักวันอย่างแน่นอน
