“จำเราได้ด้วย ขอบคุณนะ”
เธอเพิ่งจะนึกออกว่าเขาคือคนที่เคยสารภาพรักเธอ วันเดียวกับที่เธอสารภาพรักนาเคนทร์
“คืนนี้ไปดินเนอร์กันนะ ต้อนรับที่วากลับมาไง”
“สองต่อสองเหรอ”
“ได้ปะ? เราเข้าใจนะที่เมื่อก่อนวาไม่รับรักเรา เพราะเราเป็นคนเกเรไม่เอาไหน แต่ตอนนี้เราโตแล้วนะ มีการมีงานทำแล้วด้วย วาให้โอกาสเราอีกครั้งได้ปะ”
“หมายความว่าจะจีบเหรอ”
“อืม จีบ แหม สมัยนี้แล้ว เราอย่าเยิ่นเย้อให้เสียเวลาดีกว่า ถ้าวายังไม่มีใคร...เราน่าจะลองคบเป็นแฟนกันดู เผื่อเข้ากันได้”
แทนชัยพูดตรงจนเธออึ้ง วารีรับดอกไม้ของเขาแล้วนำไปวางบนโต๊ะทำงาน
“แต่ยังไงมันก็...” เธอยังไม่ทันพูดว่าเร็วเกินไปด้วยซ้ำ ตอนที่ผู้กองนาเคนทร์ก้าวเข้ามาในคลินิก
“อ้าว...นึกว่าใคร มาแต่เช้าเชียวนะ”
“ไอ้นาค แล้วแกล่ะ มาทำไม”
“ฉันจะมารับเด็กกลับบ้าน” เขาพูดพลางมองไปที่วารี
“เด็ก?” แทนชัยมองไปที่วารีด้วยสายตาสงสัย “แกหมายถึงใครวะ ใคร
