“ผกาแก้ว...ปล่อยเร็ว...เดี๋ยวมีคนเห็น”
“มีคนเห็นก็ดีสิ คนจะได้เอาไปลือกันแล้วเรื่องการหมั้นหมายจะได้จบลงซะที”
เขาแกะมือเธอออกแล้วดันตัวเธอออกห่าง
“ไปหาคู่หมั้นเธอแล้วคุยกับมันซะ”
“ถ้าฉันไปคุยแล้ว นาคจะยอมแต่งกับแก้วมั้ยล่ะ”
“นี่แก้ว...”
ผกาแก้วไม่รอให้เขาพูดจบ แต่ตรงเข้าสวมกอดเขาอีกครั้งแล้วรัดกายเขาซะแน่น
“อะ...”
วารีเดินเข้ามาแล้วเห็นเข้าพอดี เธอตกใจหน้าซีด ก่อนจะรีบหันหลัง
“เดี๋ยว...วา”
ผกาแก้วปล่อยแขนจากนาเคนทร์แล้วหันไปมองเจ้าของชื่อ เธอตกใจเล็กน้อยที่ได้เห็นอดีตเพื่อนร่วมห้องที่นี่
“ยัยวาเหรอ”
วารีฝืนใจหยุดเดิน แล้วหันมายิ้มให้ทั้งสองคน ดวงตาผิดหวังของเธอสบกับดวงตาคู่ดุของนาเคนทร์ มันมีแววตาของความโกรธและน้อยใจแฝงอยู่
“ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะนะ พอดีจะมาดูอาการ...”
“อ้อ...มาดูงูใช่มั้ย” เขาต่อให้เอง ก่อนจะเดินผละจากผกาแก้วอย่างเร็ว เดินตรงมาหาวารีอย่างตั้งใจ เขากลัว
