“ว๊าย!!”
“คุณจะบ้าเหรอ!! อยากตายรึไง!!!” เธอถูกชายหนุ่มร่างสูงหิ้วปีกฝ่าทะเลเดือดขึ้นมาโยนทิ้งบนหาดอย่างไร้การทะนุถนอม
“นี่! ลากฉันขึ้นมาทำไม! ฉันจะไปช่วยเจ้าชิโร่”
“มันตายแล้ว!”
“ปากเสีย! มันกำลังจมน้ำ!”
“ก็บอกว่ามันตายแล้วไง!!!” เขาตะคอกใส่เธอไม่ยั้ง เธอเห็นหน้าเขาไม่ชัดนัก แต่ก็จำได้แม่นว่าท่าทางและน้ำเสียงแบบนี้คงเป็นใครไปไม่ได้
“คุณนะเอง!”
“เออ! ไม่ใช่หมาที่ไหนหรอก รีบกลับขึ้นไปที่บ้านพักซะ เพราะเดี๋ยวน้ำทะเลหนุนคลื่นมันจะสูงกว่านี้ ชายหาดแถวนี้จมน้ำหมดแน่ ไป!”
“แล้วหมาฉันล่ะ มันยังอยู่ในทะเล ฉันจะไปช่วยมัน ฉันไม่ปล่อยให้มันตายไปต่อหน้าต่อตาหรอก”
“ที่ผมพูดคุณไม่ได้ยินเหรอ?” เขาขยับฝีเท้าเข้าประชิดร่างเธอแล้วช้อนร่างเธอขึ้นแบกทันที
“ว๊าย! นี่คุณ! จะทำอะไรฉัน! ปล่อยฉัน!”
“เลิกโวยวายได้แล้ว เกาะนี้ยังต้องการหมออยู่”
“แต่หมาของฉัน!”
เขาสาวเท้าอย่างรวดเร็วแล้วทิ้งร่างเธอลง
