“นั่นเสียงคนรักฉันเอง นายรับมือเขาไม่ไหวหรอก รีบไปเสียดีกว่า”
“คนรักงั้นเหรอ”
“ใช่ เขาแกร่งเทียบเท่าพญาภูผาเลยล่ะ ถ้านายยังไม่อยากตายก็รีบไสหัวไป”
เขาถึงกับหัวเราะ “คิดว่าผมโง่นักรึไง ไอ้ตัวที่อยู่ด้านหลังนี่ มันคือไอ้สิงขร พ่อของคุณต่างหาก”
จระเข้สาวตาเบิกกว้าง ไม่คิดว่าเขาจะจับได้ หมอนี่ฉลาดไม่เบา
“ที่แท้คุณก็คือลูกชายของพญาภูผานั่นเอง ถึงได้กร่างขนาดนี้”
“ถ้าคุณไม่ใช่ฆาตกรก็ถอยไป”
“หยุดนะ ฉันไม่ยอมให้คุณฆ่าพ่อฉันหรอก”
“แต่ยอมให้เขาฆ่าคนอื่นได้”
จระเข้สาวอึ้งปนสลด...ใช่แล้ว...เธอเองก็ไม่ได้เห็นด้วยกับสิ่งที่บิดาทำลงไปนัก เขาอ้างว่าการกินเนื้อมนุษย์จะทำให้เขามีพละกำลังมาก...มากพอจะทำให้เขากลายเป็นพญาสิงขรที่น่าหวั่นเกรง ไม่ใช่แค่จระเข้ไร้พิษสงเหมือนเช่นทุกวันนี้
“ฉันสัญญาว่าต่อไปนี้ บิดาของฉันจะไม่ขึ้นไปทำร้ายมนุษย์อีกแล้ว ฉันสัญญา”
“คุณสัญญา แต่พ่อคุณไม่ได้สัญญาด้วยนะ”
“ฉัน
