“ผมชอบคุณจริง ๆ ผมชอบคุณมาก ชอบอย่างบอกไม่ถูก แต่ผมไม่คู่ควรกับคุณหรอก ผมรู้ตัวเองดีว่าเราต่างกันแค่ไหน...”
“จูบฉันแล้วมาบอกว่าตัวเองไม่คู่ควรเนี่ยนะ ฉันไม่เชื่อลมปากคุณหรอก ปล่อยฉัน ไม่งั้นฉันจะร้องตะโกนให้คนช่วย”
“คุณโกรธที่โดนผมจูบเหรอ”
“คนโง่ คุณมันโง่เง่าที่สุดเลย”
“หรือว่าโกรธที่ผมชอบคุณ”
“พญา!”
“ผมไม่ควรมาหาคุณเลย คุณคือจุดอ่อนของผมรู้รึเปล่า...” ขาดคำนั้น ริมฝีปากของเขาถูกประกบแน่นด้วยริมฝีปากอ่อนนุ่มของหญิงสาว เขาตกใจเล็กน้อย ก่อนจะจูบตอบหญิงสาวอย่างเร่งเร้ารุนแรง
“อืมมมม” ทั้งคู่บดจูบริมฝีปากกันจนเนิ่นนาน เติมรสหวานใส่กันผ่านปลายลิ้นอุ่น ที่ผลัดกันรุกผลัดกันรับอย่างโหยหิวเว้าวอน
“อ่า...อูววว” ลิ้นแผ่นสากหนาของชายหนุ่มตวัดแรงเร็วรี่ดูดซับความหวานละมุนจากลิ้นของเธออย่างว่องไวและชำนาญ
“อูว...อ่า...อืม...” เสียงครวญครางของทั้งคู่ผสมผสานแผ่วเบาอย่างล้นสุขจนลมหายใจแทบขาด
