หลังจากที่นอนซมที่ห้องหลายวันคาร์ลก็สั่งให้คนจัดโต๊ะให้เขาในเย็นนี้ มื้ออาหารมื้อแรกของคาร์ลในรอบหลายวันทำให้คนในบ้านดีใจมากที่เขาพยายามมาทานอาหารที่โต๊ะอาหารให้ได้
ทุกคนเป็นห่วงเขาเพราะเข้าใจว่าเขาอาการหนักขึ้นเรื่อยๆ จนมาทานอาหารร่วมโต๊ะกับคนอื่นไม่ได้ เมื่อวันนี้เขาให้คนจัดโต๊ะให้มันจึงเป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเขาอาการดีขึ้น...
“คุณตาคิดอะไรอยู่ คุณตาจะทานอาหารพวกนั้นหรือยังไงครับ... คนร้ายยังไม่หยุดวางยาคุณตาเลยนะครับ... แถมป่านนี้คงเริ่มสงสัยแล้วว่าทำไมคุณตาไม่ตายสักที ทั้งที่ให้ยาพิษมากขึ้นเรื่อยๆ”
“ตลอดเวลาที่ผ่านมาคนวางยาคงรู้แล้วว่าฉันตายยาก” คาร์ลบอก นึกตลกในโชคชะตาชีวิตด้วยซ้ำ เพราะว่าเขามันตายยาก คนที่อยากฆ่าเขาก็คงงงมากที่เขาไม่ยอมตายสักทีทั้งที่วางยาชนิดร้ายแรงมาตลอด มันระคายเคืองเขาแค่การไม่สบายเท่านั้น...
แม้แต่หมออย่างโรเบิร์ตที่ค้นพบยาพิษในอาหารนั้นยังคิดเลยว่าร่างกายของคา
