ซายน์...
"ตอนนั้น.....ผมรู้สึกโกรธพี่มากเลยรู้ไหมผมไม่อยากเจอหน้าพี่ไม่อยากคุยกับพี่ผมคอยหลบหน้าพี่ตลอด"
"อื้มพี่จำได้ว่าช่วงนั้นพอสหายไปเลยไม่มาเที่ยวเล่นที่บ้านพี่เหมือนเคยพอพี่ถามซันว่านายหายไปไหนซันก็บอกว่าไม่รู้อยากรู้ให้ไปถามเอง พี่ก็เลยปั่นจักรยานไปหานายที่บ้านแต่นายไม่ยอมลงมาหาพี่ อาแพรวบอกว่านายไม่พูดไม่จากับใครมาเป็นอาทิตย์เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้อง"
"ตอนนั้นผมทำใจไม่ได้ เพราะคิดว่าพี่มีแฟนแล้ว พี่คงจะไม่เหมือนเดิมพี่คงไม่มีเวลาให้ผมอีกแล้ว แล้วช่วงนั้นตะวันมันก็คงเห็นผมแปลกไปจนผิดสังเกตมันก็เลยมาถามมาคุยด้วย จนทำให้ผมรู้สึกสบายใจ ผมกลับมายิ้มได้เพราะตะวัน ตอนนั้นผมคิดว่าตะวันคือความสุขของผมเพราะเธอทำให้ผมกลับมาหัวเราะได้ยิ้มได้"
"เพราะแบบนี้ใช่ไหมนายถึงสนิทกับตะวันทั้งที่เมื่อก่อนนายจะติดพี่มาก"
"อืมมมม พอเวลาผ่านไปนานวันเข้ามันก็เลยทำให้ผมคิดว่าตะวันคือความรัก ผมถึงกล้าบอกกับไ
