คืนเข้าหอ
1987 คำ
ภายในงานแต่งงานที่ตอนนี้กำลังฉายภาพวีดีโอ
"คุณอาขาน้องชื่ออารายค้าาาา"
"น้องชื่อน้องพอสค่ะ^^"
"น้องพอสเหรอค้าแล้วน้องเป็นผู้ชายหรือว่าผู้หญิงค้าคุณอา"
"น้องเป็นผู้ชายค่าเหมือนน้องชายของหนูที่อยู่ในท้องคุณแม่ไงคะ" เด็กหญิงวัยสองขวบยิ้มแล้วจ้องมองไปที่เด็กชายแรกเกิดที่นอนหลับอยู่ในเปล
"น้องน่ารักจังเลยค่า" เด็กหญิงมองเด็กชายอย่างรักใคร่เอ็นดู
"น้องซายน์ชอบน้องมั้ยคะ" คุณแม่ของเด็กหญิงถามลูกสาว
"ชอบค่า^^"
"แล้วอยากได้น้องไปอยู่ด้วยมั้ย"
"อยากได้ค่าคุณอาจะให้น้องพอสกับหนูจริงๆเหรอค้า^^" เด็กหญิงถามด้วยความตื่นเต้น
"ให้จริงๆสิจ๊ะแต่ต้องรอให้โตก่อนน๊าตอนนี้น้องยังเล็กอยู่เลย"
"เย้ ๆ ๆ" เด็กหญิงกระโดดโลดเต้นดีใจที่จะได้น้องไปอยู่ด้วย
..............
"ฮืออออ ม่ายให้ไป ฮืออออ ไม่ให้พี่ซายน์ไป ฮืออออ" เด็กชายพอสในวัยสามขวบร้องไห้งอแงยืนกอดเด็กหญิงตัวน้อยวัย5ขวบนั่นก็คือซายน์ที่กำลังจะขึ้นรถไปโรงเรียน
"พี่ไปโรงเรียนเดี๋ยวเลิกเรียนพี่จะมาหาน้องพอสนะคะ" เด็กหญิงบอกกับเด็กชายที่กอดตัวเองแน่นไม่ยอมปล่อยแต่เหมือนจะไม่ได้ผลเพราะเด็กชายไม่่ยอมท่าเดียว
"ไม่อาว ไม่ให้ไป พี่ห้ามไป พี่ต้องอยู่กับผมซี่ ฮืออออ ฮือออ"
"พอสไม่เอาลูก หนูอย่าดื้อสิครับ พี่ซายน์ไปโรงเรียนเดี๋ยวตอนเย็นก็มาเล่นกับหนูเหมือนเดิม"
"ฮึก ฮึก ไม่ไปไม่ได้เหรอค๊าบ ฮึก ฮึก" เด็กชายร้องไห้สะอึกสะอื้นเพื่อขอร้องไม่ให้เด็กหญิงทิ้งตัวเองแล้วไปโรงเรียน
"ไม่ได้ครับลูก ไว้เดี๋ยวถ้าพี่ซายน์เลิกเรียนแล้วป้าจะพาพี่มาเล่นกับพอสนะลูก" แม่ของเด็กหญิกล่าวเพราะดูท่าแล้วลูกสาวถ้าจะไม่ได้ไปโรงเรียนง่ายๆเพราะมีเด็กขี้หวงไม่ยอมให้พี่ไป ผิดกับน้องชายแท้ๆที่ไม่หือไม่อืออะไรว่าพี่สาวตัวเองจะไปไหนหรือทำอะไร
"พอสอยู่บ้านเล่นกับเราก็ได้นะ เราเอาของเล่นมาเพียบเลยดูสิ" เด็กชายซันเดย์ยื่นกล่องของเล่นที่หอบหิ้วมาจากบ้านเพื่อมาเล่นกับเพื่อนแต่เด็กชายพอสไม่เอาอะไรเลยซักอย่าง
"ไม่อาวไม่เล่น เราจะไปกับพี่ซายน์ ฮือออ ให้ผมไปด้วยนะป้าฝน นะค๊าบ"
"ไปไม่ได้นะครับลูก หนูต้องอยู่บ้าน"
"ไม่อาวจะไป ฮือออ จะไป ฮือออออ"
แล้วภาพวีดีโอกก็ตัดมาที่ห้องเรียนของเด็กหญิงที่มีเด็กชายพอสนั่งเรียนอยู่ด้วยทั้งที่ตัวเองอายุยังไม่ถึงเกณฑ์ จากนั้นภาพวีดีโอก็ตัดจบไปซึ่งเรียกเสียงหัวเราะให้กับแขกที่มาร่วมงานเมื่อได้เห็นภาพวีดีโอน่ารักน่ารักของบ่าวสาวในวัยเด็ก
พอส...
"เอามาเปิดเพื่อ??" ผมพูดออกมาเบาๆอย่างหงุดหงิดเพราะรู้สึกอายที่ภาพของผมกับซายน์ในวัยเด็กถูกเผยแพร่ให้คนทั้งงานได้ดู แต่คนที่ยืนข้างๆน่าจะได้ยินเพราะตอนนี้เราสองคนยืนจับมือกันอยู่บนเวทีเพราะม๊าสั่งให้จับเพื่อที่ว่าตอนถ่ายรูปรูปจะได้ออกมาดูอบอุ่น ผมมองซายน์ในชุดเจ้าสาวสีขาวซึ่งผมยอมรับเลยว่าวันนี้เธอสวยมากแต่เธอก็ดูจะเศร้ามากด้วย เธอก็คงไม่คิดที่จะแต่งงานกับผมหรอก เหมือนที่ผมเองก็ไม่ไ่ด้อยากแต่งงานกับเธอนั่นแล่ะแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายจัดการให้หมดทุกอย่างโดยที่ผมกับซายน์แทบไม่ต้องทำอะไรเลย หลังจากวีดีโอจบลงพิธีกรในงานที่ผมเองก็ไม่ได้รู้จักก็ได้ถามความรู้สึกของผมกับซายน์ซึ่งเราก็ตอบตามสคริปต์ที่ม๊าผมเตรียมไว้ให้ก่อนขึ้นบนเวทีเพราะรู้ว่าผมกับซายน์คงไม่พูดอะไร เมื่อพิธีการทุกอย่างเสร็จสิ้นลงผมกับซายน์ก็ถูกพาส่งตัวเข้าหอซึ่งคืนแรกนี้เราจะต้องนอนกันที่รีสอร์ตแห่งนี้พรุ่งนี้ถึงจะได้กลับบ้าน
"พอส ป้าฝากดูแลพี่ซายน์ด้วยนะลูก" ป้าฝนแม่ของซ่ายน์พูดกับผมก่อนเป็นคนแรก
"ครับ"
"ซายน์ลูกตอนนี้หนูแต่งงานแล้วนะเพราะฉะนั้นห้ามดื้อห้ามซนเข้าใจมั้ยหนูต้องเชื่อฟังสามี ถึงแม้ว่าสามีของหนูจะอายุน้อยกว่าแต่แม่เชื่อว่าพอสจะดูแลหนู้ได้ดีไม่ต่างกับที่พ่อกับแม่ดูแลหนู"
"ค่ะแม่"
"พอส วันนี้เป็นวันที่ม๊าดีใจที่สุดเหมือนความฝันของม๊าเป็นความจริงที่ได้เห็นพอสกับน้องซายน์ได้แต่งงานกัน ม๊าขอให้พอสกับน้องซายน์มีความสุขกันให้มากๆนะลูก อ่อที่สำคัญรีบมีหลานให้ม๊าอุ้มไวๆนะลูกม๊าอยากอุ้มหลานอยากเลี้ยงหลานตัวน้อยๆ ม๊าขอหลานๆคนเลยนะลูก^^" พอได้ยินสิ่งที่ม๊าขอผมก็ถึงกับพูดไม่ออกเพราะมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอนเพราะผมได้ให้สัญญากับไอ้ซันไปแล้วว่าจะไม่แตะต้องพี่สาวมัน
"น้องซายน์ตอนนี้น้องซายน์มาเป็นลูกสะใภ้ของอาแล้วต่อไปน้องซายน์ต้องเรียกอาว่าหม่าม๊านะคะ"
"ค่ะหม่าม๊า"
"ดีจังที่ได้ยินน้องซายน์เรียกอาแบบนี้ น่ารักที่สุดเลยค่ะลูกสะใภ้ของหม่าม๊า อ่อ ถ้าตาพอสทำอะไรให้หนูไม่พอใจหนูฟ้องหม่าม๊าได้เลยเข้าใจมั้ยคะน้องซายน์"
"เอ่อออ ค่ะ เข้าใจค่ะ"
"ดีมากเลยค่ะ"
จากนั้นก็ถึงคราวป๊าผมกับลุงอาทิตย์พ่อของซายน์ที่อวยพรให้กับเราจากนั้นทุกคนก็พากันออกจากห้องไปปล่อยทิ้งให้ผมอยู่กับเจ้าสาวหมาดๆเพียงลำพังในห้องนอนที่สุดแสนจะหรุหราและโรแมนติกเนื้องจากท่งรีสอร์ตได้จัดเตรียมทุกอย่างเอาไว้ไม่ว่าจะเป็นการจุดเทียนหอมอโรม่าเพื่อเพิ่มบรรยากาศ เปิดเพลงคลอเบาๆ หรือแม้แต่ที่นอนที่โรยด้วยกลีบกุหลาบสีแดงพร้อมทั้งมีหงส์คู่วางอยู่ตรงกลางเตียง ส่วนในห้องน้ำมีการเปิดน้ำใส่อ่างจากุชชี่โรยกลีบกุหลาบลงไปอีก มีเทียนจำลองเล็กๆตั้งไว้ตามมุมต่างๆ คือยอมรับว่าจัดได้สวยมากแต่ผมคงจะมีความสุขมากกว่านี้ถ้าการแต่งงานครั้งนี้มันเกิดจากความเต็มใจไม่ใช่การถูกบังคับ
ซายน์....
ฉันนั่งอยู่บนเตียงยังไม่ได้ขยับตัวลุกไปไหนตั้งแต่ทุกคนออกไปจากห้องส่วนพอสฉันเห็นเขาเดินสำรวจไปมาทั่วบริเวณห้องที่เราจะใช้นอนในคืนนี้ ฉันยอมรับว่ารู้สึกประหม่าเพราะตอนนี้เราสองคนได้ชื่อว่าเป็นสามีภรรยากันแล้วเรียบร้อยอย่างสมบูรณ์เพราะท่านนายอำเภอเอาเอกสารการจดทะเบียนสมรสมาให้เราเซ็นต์ถึงที่นี่ ทำให้ตอนนี้คำนำหน้าชื่อของฉันคือนาง ไม่ใช่นางสาวอีกต่อไปมันย้ำเตือนให้ฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันแต่งงานมีสามีแล้ว และเขาคือคนที่ฉันรักมาตลอดฉันควรจะดีใจใช่ไหมที่ได้แต่งงานกับเขา แต่เปล่าเลยฉันไม่ได้รู้สึกดีใจสักนิดยิ่งมาได้ยินสิ่งที่เขาพูดกับน้องชายของฉันเมื่อตอนกลางวันที่ฉันไปบังเอิญได้ยินเข้าพอดีอย่างไม่ตั้งใจ
"กูไม่คิดเลยว่าสุดท้ายมึงจะมาเป็นพี่เขยกู"
"มึงคิดว่ากูอยากเป็นเหรอวะ"
"มึงทำไมพูดแบบนี้วะไอ้พอส มึงแต่งงานกับพี่กูมึงก็ต้องรักพี่กูดิ"
"มึงก็รู้ว่ากูรักใคร"
"กูรู้ว่ามึงรักตะวันแต่มึงอย่าลืมว่าตอนนี้มึงกำลังจะแต่งงานกับพี่สาวกู"
"กูไม่ลืมหรอก แต่กูแค่อยากจะบอกให้มึงรู้เอาไว้ว่าถึงกูจะแต่งงานกับพี่มึงแต่กูก็ยังรักตะวันเหมือนเดิม"
"ไอ้พอส!!!"
"ถ้าวันนี้ไม่ใช่วันแต่งงานพี่สาวกู มึงถูกกูต่อยปากแตกแน่"
"อยากต่อยมึงก็ต่อยเพราะที่กูพูดมันคือความจริง"
"ถ้ามึงไม่ได้รักพี่กูมึงทำไมไม่ปฏิเสธการแต่งงานไปตั้งแต่แรกวะห๊ะ"
"ถ้ากูทำได้กูคงทำไปนานแล้วไม่รอให้มาถึงวันนี้หรอก"
"กูขอห้ามมึงเลยนะถ้ามึงไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่กูมึงห้ามล่วงเกินพี่สาวกูเป็นอันขาด"
"หึ มึงไม่ต้องห่วงกูไม่ทำอะไรพี่มึงหรอกเพราะกูไม่ได้รักพี่สาวมึง"
นั่นคือสิ่งที่ฉันได้ยินมาทั้งหมด แล้วฉันจะต้องทำยังไงต้องรู้สึกยังไงที่ได้ยินเขาบอกว่าเขายังรักตะวันถึงแม้จะแต่งงานกับฉันแล้วก็ตาม
"เอ่ออพอสจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนก็ได้นะเพราะนี่มันก็ดึกแล้ว" ฉันพูดกับเขาเพื่อทำลายความเงียบเพราะตอนนี้ทั้งห้องมันเงียบมากเหมือนไม่มีใครอยู่ทั้งที่เราอยู่กันตั้งสองคน
"ผมชอบอาบตอนจะเข้านอน ตอนนี้ผมยังไม่ง่วง ถ้าพี่จะอาบพี่ก็อาบก่อนเลยผมจะออกไปดูข้างนอก" ยังดีที่เขายังยอมพูดกับฉัน
"อื้มมม"
" อ่อลืมบอกไปอีกเรื่อง คืนนี้พี่ไม่ต้องห่วงนะว่าผมจะขึ้นไปนอนด้วยเพราะผมจะนอนที่โซฟาตัวนั้น" เขาพูดพร้อมกับชี้ไปที่โซฟาตัวยาวที่วางอยู่ปลายเตียง
"มันจะนอนสบายเหรอ" ฉันมองไปที่โซฟาที่ถึงแม้มันจะใหญ่แต่มันคงนอนไม่สบายตัวเท่าเตียง
"ผมเอาความสบายใจ จบนะ" พูดจบเขาก็เดินออกไปจากห้องทันที ฉันทำได้แค่ถอนหายใจก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเพราะตอนนี้ฉันเริ่มง่วงแล้ว
ฉันใช้เวลาอาบน้ำนานกว่าปกติเพราะต้องล้างเครื่องสำอางออกซึ่งโดยปกติฉันจะไม่แต่งหน้าเลยถ้าไม่จำเป็นเพราะฉันรู้สึกว่ามันหนักหน้าเกินไป ที่ผ่านมาฉันจะทาแค่ครีมกันแดดส่วนปากก็ทาด้วยลิปสีชมพูอ่อนๆเท่านั้น พอฉันเดินออกมาก็ปรากฏว่าพอสยังไม่กลับเข้ามา ฉันจึงเดินไปที่เตียงแล้วหยิบหมอนกับผ้าห่มที่มีอยู่เพียงผืนเดียวเอาไปวางไว้ที่โซฟาที่เขาบอกจะใช้นอนในคืนนี้หลังจากนั้นฉันก็เดินกลับไปที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอน
หมับ!!! เสียงกอด
ทำไมฉันรู้สึกอึดอัดเหมือนมีอะไรหรือใครมากอดรัดตัวฉันเอาไว้จากทางด้านหลังและสิ่งที่ตามมาก็คือกลิ่นเหล้ากลิ่บบุหรี่จางๆที่เตะเข้าจมูก ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาแล้วหันไปดูปรากฏว่าเป็นพอสที่ตอนนี้เขาเอามือมาโอบรอบเอวฉันใบหน้าของเขากำลังซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอของฉัน
"ซายน์ อืมมมม ซายน์" เขาเรียกชื่อของฉันทั้งที่เขายังหลับตาอยู่
อิพอสแกจะทำอารายยยยยยยย
เอาNCมั้ย^^
- ผู้เขียน
