ตอนที่ : 42 ของที่ซุกซ่อน

1283 คำ

เวลาต่อมา เราอยู่เที่ยวกันต่อหลังจากที่พนักงานคนอื่นพากันกลับไปแล้ว จนตอนนี้ฉันเพิ่งจะได้กลับเข้ามาทำงาน "กาแฟครับคนเก่ง" "ขอบคุณค่ะ" นี่ฉันเป็นเจ้าของบริษัทเองหรือว่าเป็นพนักงานเนี่ย เพราะพี่เอ็มจะชงกาแฟมาให้ฉันทุกครั้งเลย รู้สึกเหมือนเป็นเจ้าของมากกว่า อะไรๆ พี่เอ็มก็ทำให้หมดเลยฉันแทบไม่ต้องหยิบจับ "นี่เราก็กลับมากันแล้วนะ" "คะ? ก็กลับมาแล้วไงคะหรือว่าพี่อยากไปเที่ยวอีก" "เรากลับมากันแล้วนะ" "ค่ะ ก็กลับมาแล้วไง" "เรากลับมาแล้ว" พี่เอ็มพูดย้ำเน้นคำ ฉันไม่เข้าใจว่าพี่เอ็มจะพูดอะไรซ้ำไปซ้ำมาแบบนั้น จะพูดอะไรก็ไม่พูดตามตรงเลย แล้วใครมันจะไปรู้เล่าว่าเขาต้องการอะไร ก็กลับมากันแล้วนี่ไงเขาลืมของลืมซื้ออะไรหรือว่าอยากกลับไปเที่ยวอีก "พี่หมายความว่ายังไงของพี่กันแน่เนี่ยฉันไม่เข้าใจเลย" "ไม่มีอะไรหรอก ก็แค่จะบอกว่าเรากลับมากันแล้ว" "....." ยิ่งพี่เอ็มพูดฉันก็ยิ่งงง ฉันไม่

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม