ข้าวฟ่างนอนร้องไห้อยู่ทั้งคืน เช้ามาตาทั้งสองข้างของเธอมันก็บวมเฉ่งจนเธอไม่กล้าออกไปเจอหน้าใครในบ้าน และเธอก็นอนอยู่ในห้องทั้งวันจนกระทั่งตกช่วงหัวค่ำก็ออกไปนัดเจอกับเพื่อนๆ
เธอไม่ได้รับสายของเอ็มเจเลย แม้กระทั่งข้อความที่เขาส่งมาเธอก็ไม่คิดที่จะเปิดอ่าน
ความรู้สึกของเธอตอนนี้มันแปลกไปหมด มันบอกไม่ถูกว่าเธอโกรธหรือเกลียดเขา แต่เพราะมันยังมีความรู้สึกดีๆ อยู่มากกว่าเธอถึงได้น้อยใจที่มารู้เรื่องนี้ทีหลัง และน้อยใจที่เอ็มเจทำงานแบบนี้ เธอรู้ดีว่ามันเป็นงานอันตรายที่ต้องเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยง และก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงต้องทำงานแบบนี้ทั้งที่หุ้นที่บริษัทของเขาแต่ละแห่งก็พอที่จะทำให้เขาอยู่ได้สบายแล้ว
"ฟ่างตกลงแกเป็นอะไร นัดพวกฉันออกมาเจอแต่พอมาถึงแล้วแกกลับนั่งดื่มไม่สนใจพวกฉันสองคนเลย สรุปเรียกพวกฉันออกมาทำไม?" อ๊ะอายพูด เพราะปกติจะไม่ได้มีการนัดเจอในช่วงวันธรรมดาแบบนี้ และการที่ข้าวฟ่างจ
