เช้าวันต่อมา
ข้าวฟ่างสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงไก่ขัน เธอนอนอยู่ในอ้อมกอดของเอ็มเจตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทั้งที่เมื่อคืนเอาหมอนข้างมากั้นไว้แล้วแท้ๆ และบอกย้ำกับเขาดิบดีว่าอย่าล้ำเส้นเข้ามาที่ของเธอ และกลับเป็นเธอซะเองที่ล้ำเส้นเข้ามาในพื้นที่ของเขา
เธอค่อยๆ ผละตัวออกมาจากอ้อมกอดของเขาอย่างระมัดระวัง จากนั้นก็เดินออกมานอกบ้าน ช่วงเช้าๆ แบบนี้บรรยากาศของมันก็ดีไปอีกแบบ อากาศเย็นๆ แต่ก็พาให้รู้สึกสดชื่นไม่น้อยเลย
“อรุณสวิสดิ์ยามเช้าครับ”
“คุณกะญอ”
“ไม่ต้องเรียกผมว่าคุณก็ได้ครับ เรียกว่ากะญอเฉยๆ ก็พอครับ”
“อ๋อค่ะ ตอนเช้าอากาศดีมากนะคะ”
“ใช่ครับ”
“ทุกคนที่นี่เขาใช้ชีวิตได้เรียบง่ายกันจัง”
“เป็นวิถีชีวิตของคนที่นี่แหละครับ เรียบๆ ง่ายๆ”
“…..” ข้าวฟ่างมองดูกลุ่มชาวบ้านที่กำลังเดินต่อแถวกันไปเป็นขบวน เหมือนกับว่ากำลังจะไปที่ไหนกัน บางคนก็มีเด็กน้อยสะพายหลังไปด้วย ทุกคนที่หัน
