“อัญญา” เสียงที่ฉันจำได้ว่าเสียงของใครเรียกฉันขึ้น ทำให้ฉันไม่อยากเชื่อว่าจะเป็นเขาจริงๆ
เขามาที่นี่ได้ยังไงกัน ฉันหนีเขามาไกลขนาดนี้ เขายังตามหาฉันเจออีกหรอ แล้วเขาจะมาหาฉันทำไมอีก มาทำร้ายอะไรฉันอีก
“ออก ไป” ฉันกดเสียงเพื่อไล่เขาออกจากบ้านฉันทันที ฉันไม่อยากรู้หรอกว่าเขามาได้ยังไง มาทำไม แต่ฉันไม่อยากเจอเขา ไม่อยากพูดคุยกับเขา ฉันตัดขาดเขาไปหมดแล้ว
“อัญญา ฉันขอโทษ ฉันอยากคุยกับเธอ” เขาก้าวเข้ามาหาฉัน ฉันเลือกจะก้าวถอยหลังเพื่อหนีเขา
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ! ออกไปจากฉันสะ”
“ฉันไม่กลับ ถ้าเธอไม่คุยกับฉัน วันนี้ฉันก็จะไม่กลับ!” เขาพูดออกมาด้วยความดื้อด้าน พร้อมกับก้าวมาหาฉันอีกครั้ง และนั่นทำให้ฉันโมโหที่เขาพูดไม่ฟัง แถมยังจะเข้าใกล้ฉันอย่างหน้าด้านๆอีก
“ออกไป!”
ปัก! ฉันตะคอกใส่เขา พร้อมกับน้ำส้มขวดแก้วที่ฉันซื้อติดมือมา ที่มันกระแทกเข้าหัวเขาเต็มๆ
“อะไรกันลูก...อัญ!” แม่ออกมากจากค
