ฉันพลิกไปพลิกมาเพราะนอนไม่หลับทั้งที่ปกติเวลานี้ฉันหลับไปแล้ว แต่เพราะเรื่องของเขามันไม่ออกไปจากหัวของฉันสักที มันเลยทำให้ฉันนอนยังไงก็ไม่หลับ ฉันพยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ไปดูหน้าบ้านเพราะกลัวจะเห็นเขาอยู่ แต่ตอนนี้แม้แต่ฉันอยู่ในบ้านมันยังเย็นมากๆเลย แล้วถ้าเกิดเขายังอยู่ล่ะ
“คงไม่มีใครโง่มายืนอยู่ในอากาศหนาวๆแบบนี้ได้หรอก” ถึงแม้ว่าปากจะพูดออกมาแบบนั้น แต่ร่างกายฉันมันกลับขยับลงจากเตียง
ฉันเดินไปที่หน้าต่างด้านแล้วแง้มผ้าม่านออกดูนิดหน่อยไม่ให้คนอื่นรู้ และก็ต้องทำให้ฉันตกใจ เมื่อมองลงไปฉันกลับเห็นร่างสูงที่คุ้นเคยยืนอยู่ที่เดิมที่เขายืนอยู่ตั้งแต่เมื่อกลางวัน
“เป็นบ้าหรือไง หนาวจะตายทำไมต้องมาทนอยู่แบบนี้ด้วยนะ!” ฉันไม่ได้เป็นห่วงเขาหรอก แต่ถ้าเขาเป็นอะไรมาล่ะก็ ฉันก็ต้องมีส่วนผิดด้วย ที่ไปท้าเขา แล้วฉันก็ไม่อยากให้ใครมาตายที่บ้านฉันนี่หน่า
แต่ถ้าฉันจะลงไปตอนนี้ ก็เหมือนกับฉันใจอ่
