"ไอ้ชาติมันรักอีแพรดีไม่ตบตีเหมือนแต่ก่อน"
"อาจเพราะกำลังท้อง"
"น่าจะใช่ดูสิคอยพยุงแทบไม่ห่าง"
"อิจฉามัน"
เสียงเล่าลือต่างๆ นานา แต่ใครจะรู้ว่าเป็นเพียงฉากบังหน้า ระหว่างดูแลไอ้ชาติผสมยาขับเลือดลงในยาต้มของแพรทุกวัน
"พี่ชาติฉันกินยาจนจะอ้วก" แพรเบี่ยงหน้าหนี "ทำไมฉันต้องกินวันละหลายครั้งด้วยจ๊ะ"
"ลูกคนแรกมึงต้องบำรุงดีๆ หน่อยสิ"
"พี่ชาติน่ารักจัง"
"ที่ผ่านมากูเลวกับมึงมากขอโทษนะแพร"
มือหยาบจับลูบแก้มนวลผ่อน แพรนอนหลับสนิทหลังจากดื่มยาบำรุง เวลาดึกดื่นชาติหลบออกมาหาสายบัวตามนัดหมาย
"หลายวันแล้วนะพี่ชาติทำไมอีแพรมันยังไม่แท้งอีก!" สายบัวขมวดคิ้วจ้องหน้า
"ใจเย็นๆ ก่อนยามันอาจจะกำลังซึม"
"เหอะ เมื่อไหร่ที่อีแพรมันร้องโหยหวนพี่ก็ปล่อยมันเอาไว้ ทุกคนจะได้คิดว่ามันตกเลือดตาย สมบัติทุกชิ้นก็กลายมาเป็นของเรา"
แววตาทั้งคู่เหมือนปีศาจในร่างมนุษย์ฆ่าได้แม้กระทั่งผู้หญิงที่กำลังท้อง เวลาผ่
