เมื่อหญิงสาวนอนหลับอยู่ก็รู้สึกว่ามีคนเดินมาอยู่ข้างๆ เธอจึงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเจ้าของชีวิตของเธอนั้นมานั่งจ้องมองเธออย่างไม่กระพริบตา และสายตาของเขานั้นก็ดูเรียบนิ่งจนเธอไม่สามารถเดาใจเขาออกได้เลย แต่ก็สัมผัสได้ว่าเขานั้นดูไม่ค่อยพอใจเธอสักเท่าไหร่
“คุณมาร์คอฟ มาตั้งแต่ตอนไหนคะ?? มีอะไรให้น้ำแข็งรับใช้หรือเปล่าคะ” เธอถามออกไปอย่างสงสัย
“ทำไมถึงกล้าแต่งตัวแบบนี้ออกจากห้อง??” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ขอโทษค่ะ พอดีก่อนหน้านี้หนูไม่มีชุดใส่ ก็เลยถือวิสาสะหยิบเสื้อคุณมาใส่ ขอโทษจริงๆ ค่ะ” เธอรีบลุกขึ้นจากเตียงนอนและรีบก้มศีรษะโค้งลำตัวขอโทษเขาทันที
“กลับขึ้นห้องไปเดี๋ยวนี้!!!”
“ค่ะ หนูจะรีบขึ้นห้องเดี๋ยวนี้ค่ะ”
พูดจบหญิงสาวก็หันหลังกลับเข้าไปในบ้านกึ่งวิ่งกึ่งเดินไปทันที เพราะกลัวว่าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าจะอารมณ์เสียและหงุดหงิดใส่เธอ
เมื่อเธอมาถึงห้องน
