ฟอร์สTalk
ผมกอดอกมองสองแม่ลูกที่รู้สึกผิด แต่ผมว่าไม่ได้รู้สึกผิดจริงๆหรอก แค่เพียงโดนพนักงานบังคับเพราะไม่อยากโดนฟ้อง
"คุณสองคนเขามาแล้ว ขอโทษเขาเถอะครับ"
"ขอโทษ" เขาเอ่ยขอโทษ แต่หน้าตาไม่ได้รู้สึกแบบที่พูด
"ขอโทษแฟนผม ไม่ใช่ผม" ผมจับณิชามาข้างหน้า
"ขอโทษแล้วกัน"
ขอโทษแล้วกัน!! แบบนี้มันเรียกว่าขอโทษหรอวะ?
"ไม่เต็มใจก็ไม่ต้องทำ งั้นก็เจอกันที่โรงพักแล้วกัน"
"อย่าทำถึงขนาดนั้นเลยครับ" พนักงานรีบพูด
"คุณฟอร์ส" ณิชาส่ายหน้า
แต่ยังไงผมก็ไม่ยอม ถ้าไม่เต็มใจขอโทษหรือไม่ได้รู้สึกผิดจริงๆ ผมก็ฟ้องแน่
"ขอโทษเถอะครับ จะได้ไม่ต้องเป็นเรื่องใหญ่"
"ขอโทษนะหนู ป้าก็หงุดหงิดตามประสาคนแก่"
"ข้ออ้าง"
"ไม่เป็นไรค่ะ"
"เป็น!! คุณไม่มีสิทธิ์มาผลักแฟนผม ลูกคุณเป็นคนชนแฟนผมเองเสื้อผ้าก็เปื้อนไอติม แล้วก็ยังไม่รับผิดชอบแถมมาด่าเขาอีก"
"ฉันจะรับผิดชอบค่าชุดให้หนูนะ"
"ไม่ต้อง!! แต่อย่ามาทำแบบนี้
