กลับมาถึงคอนโด อาบน้ำอาบท่า กินกันแป๊บนึง ฉันก็ส่งอิหมอไปเข้าเวรดึก ซึ่งนางเกลียดเวรดึกมาก! อิหมอพยายามแลกเวรกับชาวบ้าน ซึ่งไม่มีใครยอม ใครจะยอมวะ! คนอื่นเขาก็อยากอยู่กับลูก อยู่กับเมียเหมือนกัน
“หมอ บอกสวยมา... ทำไมถึงไม่ชอบเข้าเวรดึก” เขาเดินไปกดมือถือไป แถมยังยกนาฬิกาขึ้นดูสลับกัน... ใครหนอ... ใครจะแลกเวรกับอิหมอได้
“มันดึกไง ง่วง” ขี้โม้
“กลัวผี?”
“เออ” ยอมรับแล้วเห็นมั้ย! อิหมอกลัวผี เป็นหมอกลัวผี! ตลก
“เป็นหมอกลัวผีไม่ได้นะ!”
“หมอก็คน ถ้าไม่เคยเจอจะไม่กลัวเลย พยายามเลี่ยงเวรดึกแล้วนะ แม่ง จนได้” น่าสงสาร ลาออกมาขายเสื้อผ้ากับอีสวยไหมล่ะ
“โอ๊ยตาย! น่าสงสารจังคุณพ่อ แล้วนี่มีใครแลกเวรไหม?” เขาส่ายหน้าเบา ๆ แล้วถอนหายใจใส่ฉัน
“สงสารตัวเองว่ะ ทำไมมีแต่คนใจร้ายกับฉันวะ” ทำหน้าบึ้ง เดินไปหยิบเสื้อกาวน์ แล้วไปใส่รองเท้า
“แล้วที่โรงพยาบาลเก่า หมอแลกกับใครอ่ะ?”
“ไอ้กาย” สะอึกเลยกู!
