บทที่6

1897 คำ

วันต่อมา... @คาสิโนรามสูร “ไอ้เค ของที่กูต้องเช็กอยู่ไหน” “อยู่ที่ห้องสำหรับเก็บของชิ้นใหม่ที่ชั้นใต้ดินครับนาย” “อืม เตรียมตัวได้เลยเดี๋ยวกูจะลงไปเช็ก” “ได้ครับนาย” ผมนั่งทำงานจนเสร็จอยู่ที่โต๊ะทำงานขนาดใหญ่หลังจากที่ลูกน้องคนสนิทอย่างไอ้เคหอบเอกสารมาให้ผมเซ็นรวมทั้งตรวจสอบตัวเลขที่เป็นเม็ดเงินของคาสิโนที่ผมเพิ่งเปิดมาได้แค่2ปีแต่รายได้ที่สะพัดเข้ามาไม่ใช่น้อย ๆ เลยถ้าเทียบกับระยะเวลาที่เปิด ซึ่งธุรกิจที่ผมทำมันก็มีทั้งขาวและเทาปะปนกันไปแต่ผมขอไม่พูดถึงดีกว่าเพราะเสียเวลาเดี๋ยวต้องลงไปเช็กของอีก ส่วนของที่ว่าก็พวกเด็กใหม่ๆ ที่เต็มใจจะมาทำงานเป็นเด็กรับแขกให้กับคาสิโนของผม ซึ่งผมไม่ได้บังคับหรือจับตัวใครมา เพราะผมเป็นพวกไม่ชอบบังคับใครนอกจากเมียคนเดียวเท่านั้น ส่วนงานที่พวกเธอต้องทำก็แค่รับแขกพวกเศรษฐีไฮโซต่าง ๆ ที่หนีเมียมาซุกนมตึง ๆ ที่คาสิโนผมแค่นั้น เพราะแบบนี้ผมจึงต้องลงไปเช็กเองว่าของดีพอที่จะดึงลูกค้าได้และทำรายได้ให้กับผมรึเปล่า... ติ๊ง เสียงประตูลิฟต์ผู้บริหารดังขึ้นพร้อมกับปรากฏร่างสูงใหญ่ของรามสูรที่อยู่ในชุดสูทสีดำดูภูมิฐานและน่าเกรงขามในเวลาเดียวกัน เดินเข้ามาในห้องที่มีหญิงสาวหน้าตาสะสวยอยู่ประมาณสิบคน กำลังนั่งรอเขาอยู่ในห้องอย่างใจจดใจจ่อและตื่นเต้นที่จะได้เห็นโครงหน้าอันหล่อเหลาของผู้บริหารคาสิโนแห่งนี้ที่เลื่องชื่อเรื่องบนเตียงที่แสนจะดุเดือดและมีใบหน้าที่หล่อเหล่าเรียบนิ่งพ่วงด้วยแววตาที่ดุเสมือนเสือที่พร้อมจะล่าเหยื่อทุกเวลาของเขา รามสูรค่อยๆ ย่างก้าวเข้าไปใกล้ๆ พวกเธออย่างเรียบนิ่งพร้อมกับหยุดยืนเต็มความสูงต่อหน้าพวกเธอเหล่านั้นและค่อยๆ ไล่มองไปทีละคนเพื่อเช็กดูใบหน้าของพวกเธอในขณะที่พวกเธอได้แต่ก้มหน้าลงเพราะไม่กล้าจะสบสายตาของเขา แต่มีหญิงสาวคนหนึ่งที่มีใบหน้าสวยราวตุ๊กตาพร้อมกับผิวขาวดุจหิมะเด่นชัดเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาพอดีอย่างไม่หวั่นเกรง รามสูรจึงมองเธอกลับอย่างพิจารณาอยู่สักพักก่อนจะเอ่ยพูดกับเธอ... รามสูรพาทย์ “เธอชื่ออะไร” ในขณะที่ผมกำลังสแกนเด็กใหม่ด้วยสายตาของผมเอง จู่ ๆ ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเงยหน้าขึ้นมาในขณะที่คนอื่นก้มหน้ากันหมดอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ แวบแรกที่สบตาเธอผมยอมรับว่าเธอสวย สวยราวตุ๊กตาเดินได้ จนผมต้องหยุดสายตาเพื่อมองเธอ แต่ก็ไม่ใช่ว่าคนอื่น ๆ จะสวยไม่เท่าเธอหรอกน่ะ แต่ผมแค่รู้สึกว่าเธอน่าสนใจดี.. “ชื่อน้ำฟ้าค่ะ” ชื่อน่ารักดีสมกับหน้าตาของเธอ “อายุเท่าไหร่?” “21ปีค่ะ” “ยังเรียนอยู่?” ผมเลิกคิ้วสูง “ค่ะ อยู่ปี3” อ่า...เด็กนักศึกษานี่หว่า “เต็มใจมา หรือโดนใครบังคับมา” ผมถามต่อ “เต็มใจมาค่ะ” จริงเหรอวะแต่สีหน้านี่โคตรเหมือนจะร้องให้อยู่ตลอดเวลาเลย “เพราะอะไร” ผมอยากรู้ว่ามาที่นี่ทำไม มีเหตุผลอะไร “หนูต้องทำงานหาเลี้ยงส่งตัวเองเรียน และน้องสาวค่ะ” รักพี่น้องว่างั้นเหอะ หึ น่าสงสาร “แล้วพ่อแม่ไปไหน” “ท่านทั้งสองแยกทางกันแล้วค่ะ และไม่ได้อยู่กับเราสองคน” “แล้วทำไมไม่ไปทำงานอย่างอื่น” ใช่งานดี ๆ ไม่ต้องเสี่ยงโดนทำร้ายจิตใจมีตั้งเยอะแยะ “เอ่อ....คือ” “จิ๊ คำถามมันยากมากรึไงว่ะ” ผมโมโหใส่เธอทันทีที่ตอบคำถามแสนง่ายดายของผมไม่ได้ ก่อนจะถามคำถามที่สำคัญสำหรับการทำงานที่คาสิโนของผม... “แล้วเธอมีแฟนรึเปล่า” “เคยมีค่ะ แต่ตอนนี้เลิกไปแล้ว” ก็ยังดีที่เลิกแล้ว “ดี...พวกเธอทุกคนฟัง ฉันไม่สนว่าใครจะมีปัญหาอะไรและทำไมถึงเลือกมาทำงานที่นี่ แต่ถ้าโดนบังคับหรือไม่เต็มใจทำงานก็ออกไปซ่ะ และที่สำคัญห้ามมีแฟนในขณะที่ทำงานอยู่ที่นี่เด็ดขาด! ถ้าฉันรู้หรือเรื่องมาถึงฉันพวกเธอจะได้รับบทลงโทษสถานเดียว เข้าใจไหม!” ผมประกาศกร้าวถึงข้อสำคัญในการทำงานที่คาสิโนของผมให้ทราบโดยทั่วกัน เพื่อที่จะได้ไม่เป็นปัญหาโลกแตกในวันหน้า “เข้าใจค่า~” เสียงยานกรางเอื่อย ๆ ประสานกันตอบรับคำสั่งของผมอย่างพร้อมเพรียงกัน “ไอ้เค เดี๋ยวมึงเอากฎบังคับมาให้พวกเธออ่าน ส่วนเธอตามฉันขึ้นไปที่ห้องทำงาน” เมื่อผมเช็กของโดยคร่าวๆ เสร็จแล้วจึงหันหลังเดินออกจากห้องทันที เพื่อขึ้นไปรอยายเด็กตุ๊กตาที่ห้องทำงาน ส่วนที่เหลือปล่อยให้ไอ้เคเป็นคนจัดการแทน กึก! กึก! กึก! ผมนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ขนาดใหญ่ที่โต๊ะทำงานพร้อมกับใช้นิ้วมือเคาะเล่นกับโต๊ะอย่างใจเย็นเพื่อรอเด็กนั่นมา แต่ผมขอชี้แจงให้ทุกคนทราบก่อนว่าผมไม่ได้พิศวาสอะไรยายเด็กนั่น เพราะเท่าที่ดูๆ ก็คงไม่ต่างจากผู้หญิงทั่วไปที่เข้าหาผม (ผมจะคิดแบบนี้) แต่ที่ผมเรียกเธอขึ้นมาหาที่ห้องก็อย่างที่บอกว่าเธอมันน่าสนใจ ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! “เข้ามา” แอ๊ด- น้ำฟ้าเดินเข้ามาหาผมที่โต๊ะอย่างช้า ๆ จนมาหยุดอยู่ตรงหน้าโต๊ะของผม ผมจึงหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงพร้อมกับล้วงกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้างเดินไปพิงขอบโต๊ะตรงหน้าเธอด้วยใบหน้าราบเรียบ ก่อนจะค่อยๆ ยื่นมือเชยคางเธอขึ้นมาสบตากับผม “ทำไมถึงเลิกกับแฟนของเธอ” แววตาเป็นประกายแฝงความเศร้าของเธอค่อย ๆ ช้อนตาขึ้นมามองผมช้า ๆ ก่อนจะเผยปากพูดออกมาว่า... “เพราะกฎของที่นี่ห้ามมีแฟนค่ะ” หึ เป็นคำตอบที่น่าฟังจริง ๆ “เหรอ? ถ้าอยากกลับไปคบกันก็ได้นะ เธอแค่หันหลังออกไป” ผมเอามือออกจากใบหน้าของเธอพูดอย่างหยั่งเชิงออกไป ก่อนจะเตรียมหันหลังให้เธอเพื่อกลับไปนั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม แต่จู่ ๆ เธอก็จับแขนผมไว้แล้วยืนนิ่งเงียบอยู่ที่เดิมไม่พูดไม่จาผมจึงหันไปถามเธอสีหน้าฉงน... “มีอะไร?” “หนูเลือกที่จะเดินออกมาจากชีวิตของเขาแล้ว” “แล้ว?” “หนูพร้อมที่จะทำงานที่นี่ค่ะ” “ฮึ.... ดี” พรึบ!! “เพราะฉะนั้นมาเริ่มงานของเธอเลย จะได้รู้ว่าเวลารับแขกต้องทำยังไงบ้าง” หลังจากที่ผมได้รับคำตอบที่น่าพอใจจากน้ำฟ้าแล้ว ผมจึงรวบตัวเธอเข้าหาผมทันทีพร้อมกับซุกไซร้ซอกคอเธอและกระซิบเสียงแหบพร่าที่หูของเธอเบาๆ ... “หึ สวย ผิวเธอสวยดี ฉันหวังว่าเธอจะจับลูกค้าอยู่หมับน่ะน้ำฟ้า” ผมพูดแค่นั้นก่อนจะพาเธอไปนอนที่โซฟาขนาดใหญ่พร้อมกับปลดเสื้อผ้าเธอออกจนเหลือแค่บราและแพนตี้ที่ปิดส่วนสำคัญของเธอเท่านั้น จากนั้นก็ไม่รอช้าที่จะพรมจูบตามเรือนร่างสวยงามของเธออย่างค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป เพื่อให้เธอได้ผ่อนคลายและไม่รู้สึกหวาดกลัวจนเกินไป อีกอย่างผมไม่อยากจะรุนแรงจนของเสียหายสักก่อน เมื่อรู้สึกว่าเธอเริ่มผ่อนคลายและไม่เกร็งอย่างตอนแรก ผมจึงเริ่มปลดตะขอบราของเธอออกจนได้เห็นเต้านมอวบใหญ่สองเต้าเด้งสู่สายตาผม จนอดไม่ไหวต้องรีบก้มลงไปชิมและบีบเคล้นเต้านมตรงหน้าตามอารมณ์ที่นึกคิด จุ๊บ! จ๊วบ! “อ๊าง~ คุณบีบมันแรงหนูเจ็บ” เสียงหวานครางประสานเสียงโอดครวญ จนผมต้องผละออก “หึ โทษทีฉันเบาไม่เป็น” ผมแค่นเสียงบอกเธอแค่นั้นก่อนจะเริ่มละเลงลิ้นสากบนตัวเธออีกครั้งจนพอใจ และลุกขึ้นถอดเสื้อสูทตัวนอกออกอย่างนึกรำคาญ พร้อมกับปลดกางเกงแค่พอจำเป็นและหยิบถุงยางขึ้นมาสวมอย่างรวดเร็ว ก่อนจะก้มลงไปถอดแพนตี้ของเธอออก เผยให้เห็นดอกไม้ที่พอจะดูออกว่าน่าจะเคยผ่านมือชายมาแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องเสียเวลาทำพิธีรีตองอะไรมากมายกว่านี้... สวบ!!! “อ่าส์ แน่นจังว่ะ” ผมจัดการยัดแก่นกายที่ใหญ่เกินมาตรฐานชายทั่วไป เข้าไปในร่างกายเธอแต่งแม่งแน่นว่ะ เหมือนไม่เคยโดนเลยสัส... แต่ถึงยังไงก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการกระแทกของผมอยู่ดี ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่กๆ ปั่ก ปั่ก ผมกระแทกรัวๆ ใส่ร่างบางของน้ำฟ้าจนตัวเธอสั่นสะเทือนไปหมด จนเธอเก็บสีหน้าเหยเกไม่ไหว น่าจะจุกเพราะผมอัดแรงกระแทกเน้นๆ ทุกจังหวะ โดยที่ไม่ได้ผ่อนแรงลงสักนิด “อ๊ะ...อ๊ะ...มันเร็วและแรง...อื้อ... ไป หนูจุก....อื้อ” “อ่าส์ รูเธอโคตรแน่นเลยว่ะ ผัวเก่าไม่ค่อยเอาเหรอวะน้ำฟ้า” ผมถามอย่างที่คิดเพราะรูเธอโคตรแน่นและเสียวฉิบหาย “ซี้ด~” ปั่ก ปั่ก ปั่ก ปั่กๆ ปั่ก ปั่ก ปั่กๆ ปั่ก ปั่ก “อ้าส์/อ๊าง~” ผมกระตุกสองสามครั้งใส่ถุงยาง ก่อนจะดึงแก่นกายออกจากตัวน้ำฟ้าและดึงถุงยางออกโยนทิ้งลงถังขยะที่อยู่ใกล้ๆ จากนั้นก็ลุกมาใส่เสื้อผ้ากลับตามเดิม ก่อนจะยืนมองสภาพน้ำฟ้าที่ค่อย ๆ ยันตัวเองขึ้นมาจากโซฟาด้วยสภาพผมเผ้ากระเซอะกระเซิงในขณะที่เธอกำลังก้มลงเก็บกองเสื้อผ้าที่ตกพื้นมาใส่อย่างยากลำบาก แต่มันก็ไม่ได้เรียกความสุภาพบุรุษในตัวผมออกมาให้ช่วยเธอหรอกนะ เพราะผมก็ยังยืนมองเฉย ๆ เหมือนเดิม แถมยังพูดเสียงห้วนกับเธอในเวลาต่อมาอีกด้วย “แต่งตัวเสร็จแล้วก็ออกไปได้แล้ว แล้วเตรียมตัวทำงานคืนนี้ให้ดี อย่าให้มีปัญหากับลูกค้า” “ค่ะ” เมื่อน้ำฟ้าออกจากห้องผมไปแล้วผมจึงกลับไปนั่งทำงานที่โต๊ะตามเดิม พร้อมกับนึกภาพเมื่อกี้ตอนที่มีอะไรกันกับน้ำฟ้า คือผมแม่งไม่เคยเล้าโลมผู้หญิงคนไหนมาก่อนนอกจากจันทร์เจ้าคนเดียว แต่กับเธอ ผมรู้สึกว่าเธอดูบอบบางเกินกว่าที่ผมจะรุนแรงและเสียบเข้าไปเลยโดยไม่มีการเล้าโลมก่อน อีกอย่างเธอดูน่าสงสารและมีแววตาที่เศร้าอยู่ตลอดเวลาแบบโคตรน่างสงสารและน่าเอ็นดูในเวลาเดียวกัน... “แม่งเอ้ย แค่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียวไอ้ราม”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more