“คุณรามครับ มีคนมาขอพบครับ” ผมกำลังเดินไปยังห้องพักพริตตี้เพื่อไปขอเสื้อที่มันมิดชิดกว่าเดิมเอามาให้เมียเปลี่ยนก็มีลูกน้องไอ้ดินเข้ามาทักสักก่อน....
“ใคร?”
“เห็นว่าชื่อน้ำฟ้าครับ” ฉิบ น้ำฟ้าอีกแล้วเหรอว่ะ
“ไปบอกเธอว่าให้กลับไป กูไม่อยากเจอ” ผมเริ่มหันซ้ายหันขวาเพราะกลัวจะมีคนของเมียอยู่แถวๆ นี้ แม่งเมื่อกี้กูเพิ่งพูดไปเองว่าไม่ได้ยุ่งแล้วไง
“ครับ” หลังจากที่ลูกน้องไอ้ดินเดินออกไปแล้ว ผมก็เดินมาทางห้องพริตตี้เหมือนเดิม
ตึกตึกตึก
หมับ!! แต่อยู่ ๆ ก็รู้สึกถึงแรงกระแทกจากด้านหลัง
“คุณราม คุยกับฟ้าก่อนสิคะ” ฉิบ น้ำฟ้าเดินมากอดผมจากทางด้านหลังในขณะที่ผมกำลังเดินเพื่อที่จะเข้าไปในห้องพริตตี้ ผมเลยรีบหันไปทางเธอแล้วรีบดึงเธอออกไปทางที่ไม่ค่อยมีผู้คนเดินพลุกพล่านอยู่ทันทีเพื่อหลบสายตาคนของเมีย
“เฮ้อ! เธอมีอะไรกับฉันนักหนาว่ะน้ำฟ้า ฉันบอกแล้วไงว่าเลิกยุ่งกับฉันได้แล้ว” ผมพูดพร้อมกับทำสีหน้าท
