“ถ้าไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร ฉัน...ไม่หาแล้วก็ได้ กระต่ายสองตัวของฉันน่ะ ถ้าอย่างนั้นฉันกลับก่อนล่ะ”
“คิดว่ามาที่นี่แล้วจะกลับไปง่าย ๆ หรือยังไง”
คนตัวใหญ่ก้าวพรวดเข้าไปขวางหน้าหล่อนไว้และทำให้กระต่ายตกใจ หล่อนมือเย็นเพราะนึกกลัวขึ้นมา ขณะนั้นคนตัวโตก็มองหล่อนหัวจรดเท้าพร้อมทั้งส่องไฟฉายใส่จนหล่อนแสบตาและยกมือขึ้นบังหน้า
“โอ๊ย! อีตาบ้า! เอาไฟฉายส่องหน้าฉันแบบนี้แสบตานะรู้ไหม”
“แต่งตัวเป็นทอมบอยแต่ร้องกรี๊ดกร๊าดน่ารำคาญเหมือนผู้หญิง นี่รู้ไว้ด้วยนะว่าฉันไม่ได้ชื่อตาบ้า ฉันชื่อเปรม เป็นเจ้าของไร่เปรมปรีดิ์ที่มีข้อพิพาทเรื่องบุกรุกที่กับพี่ชายเธอ ไอ้เกรียง ไอ้เด็กเมื่อวานซืนปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั่นไง”
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณจะเคยทะเลาะหรือมีเรื่องอะไรกับพี่ชายของฉันน่ะ ฉันไม่เคยเข้าไปมีส่วนรู้เห็นกับเรื่องที่ดินด้วย ฉันเพิ่งเรียนจบชั้นมัธยมกำลังจะเข้ามหา’ลัยอีกไม่กี่เดือนนี่แล้ว”
“ถ้าอย่างนั้
