วันต่อมา
"พ๊อพ่อ" โนอา เด็กน้อยนั่งเล่นของเล่นอยู่ตรงพื้นกลางบ้านหลังใหญ่ สายตาแป๋วหันไปเห็นคุณพ่อที่กำลังเดินลงจากชั้นบนลงมา กำลังจะเดินผ่านตัวเองไปก็รีบเอ่ยเรียก
"ว่าไงครับ" ร่างแกร่งได้ยินเสียงเรียกถึงเดินกลับมาหา ก่อนจะย่อตัวนั่งลงตรงหน้าลูกชาย "หืมว่าไง คุณพ่อจะออกไปโทรศัพท์คุยงาน"
"ไป" พูดสั้นๆ แต่มือเล็กอ้าออกเพื่อให้คุณพ่ออุ้ม..
"คุยงานครับ เดี๋ยวหนูเสียงดัง คุณพ่อจะคุยกับเขาไม่รู้เรื่อง" เมื่อคอปเตอร์พูดขัด มือเล็กจากที่อ้าออกรอคุณพ่ออุ้มกลับกลายเป็นเลื่อนมาใช้มือกอดอกไว้ มองแรงใส่คุณพ่อ "แล้วก็งอนอีก"
"คุงแม่" เอ่ยเรียกคุณแม่พร้อมหันใบหน้าเล็กไปมา กวาดสายตามองหาคุณแม่ที่เดินหายไปในห้องครัวพักใหญ่แต่ยังไม่ออกมา...
"ขี้ฟ้อง"
"คุงแม่!"
"อุ้มไปด้วยได้ แลกกับให้จูบแก้มคุณแม่หนึ่งครั้ง"
"โน!!"
"งั้นไม่พาไป"
"ไป!" เสียงเจื้อยแจ้วเอ่ยตอบกลับเสียงดังฟังชัด ทั้งยังกลับมาอ้าแขนรอ
