วันต่อมา
"คนเก่ง กลับบ้านกันครับ" คอปเตอร์ที่ตื่นจัดการอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จ รวมทั้งภรรยาที่ออกไปสั่งอาหารเช้าเพื่อรอเด็กน้อยที่เขาเองกำลังปลุก "ไปอาบน้ำกันครับ" เมื่อลูกชายลืมตาตื่นขึ้นมามอง คอปเตอร์ถึงได้อุ้มตัวขึ้นมา
"ปล่อยนะ" เสียงลูกชายพูดขึ้น จนเขาเองต้องหันหน้ามามอง ถึงได้เห็นว่าลูกชายทำสีหน้าไม่พอใจ..ยังคงงอนเขาและองศาอยู่ตั้งแต่เมื่อคืน มาจนถึงเช้าก็ยังคงไม่ลืม
"โถ่ คุณพ่อขอโทษครับ"
"โน"
"คุณพ่อหิว เลยชวนคุณแม่ไปทานอะไรที่หน้าห้องนี่เอง ไม่ได้ทิ้งหนูไปไหนเลยครับ ทานเสร็จก็รีบเข้ามาหาหนูเลย"
"โนอาก็หิวนะ.." พูดตอบในขณะที่ยังใช้สายตามองแรงใส่ผู้เป็นพ่ออยู่แบบนั้น
"โอ๋ๆ ครับ คราวหลังถ้าหิวจะพาหนูไปทานด้วยโอเคไหม ไม่ออกไปทานกับคุณแม่สองคนแล้ว ดูสิเนี่ย คุณแม่รู้สึกผิดจนรีบตื่นไปสั่งของโปรดให้โนอาเลย"
"ห้ามทำ..อีกนะ" มือเล็กยกมือขึ้นชี้นิ้วชี้ให้คุณพ่อเหมือนกำลังสอนให้คุณพ่อฟัง
