ลุงจอมเดินเข้ามาในครัวด้วยท่าทางงุ่นง่าน เทยาดองสูตรโด่ไม่รู้ล้มลงแก้วเล็กๆ แล้วยกขึ้นดื่ม คว้าใบจากในห่อพลาสติกเล็กๆ มวนยาเส้นจุดสูบ เดินออกมานั่งสูบดับอารมณ์เ****นอยู่ที่ม้าหินอ่อน ทว่าฤทธิ์ของยาดองโด่ไม่รู้ล้มที่ดื่มเข้าไปเมื่อครู่ กลับยิ่งกระตุ้นอารณ์ทำให้ลุงจอดกลัดมัน เลือดในกายพลุ่งพล่านจนทนไม่ไหว
ครู่ใหญ่ๆ ต่อมา
ลุงจอมตัดสินใจตามขึ้นมาที่ห้องนอนของหลานสะใภ้ เสียงเคาะที่ดังขึ้นหน้าประตู ทำให้แม่ลูกอ่อนเปิดประตูออกมา ก่อนจะพบว่าคนที่มายืนเคาะประตูก็คือลุงจอมผู้เป็นเจ้าของบ้านนั่นเอง
“เอ่อ... ลุงมีอะไรหรือจ๊ะ?”
จมูกได้กลิ่นเหล้า น้ำผึ้งชะโงกใบหน้าออกมามองผ่านช่องประตูที่เปิดแง้มเพียงน้อย หล่อนไม่ได้ออกมาทั้งตัว ด้วยตระหนักดีว่าตอนนี้เป็นเวลาดึกมากแล้ว
“ลุงเพิ่งนึกได้ว่าเมื่อเย็นตอนออกไปตลาด ลุงซื้อเสื้อมาฝากหนูกับลูก”
ท่าทางของลุงจอมเหมือนผู้ใหญ่ใจดีมีน้ำใจทั่วไป น้ำผึ้งจ้องมองถ
