“ก็… ”
นางสร้อยอ้ำอึ้ง ไม่มีใครในบ้านนี้ที่ไม่รู้ฤทธิ์เดชของไตรภพ
“กลัวกันเสียจนหัวหดแบบนี้ แสดงว่าฉันต้องขึ้นไปตามเองใช่ไหม… เฮ้อ จริงๆ เลย ใครเป็นนายใครเป็นบ่าวกันวะบ้านนี้”
พูดจบก็ส่ายหน้าอย่างนึกขัดใจ ครั้นแล้วเจ้าของคฤหาสน์ก็หยัดร่างสูงใหญ่ขึ้นจากเก้าอี้ เดินลงเท้าหนักๆ ผ่านโถงทางเดินที่เชื่อมเข้าไปยังปีกซ้ายของบ้านซึ่งเป็นห้องนอนของลูกชาย ก้าวไปตามบันไดไม้วนเกลียวสูงขึ้นไปสู่ชั้นสองของบ้านที่แลเห็นโคมไฟคริสตัลราคาแพงห้อยระย้าอวดความงดงามอยู่ภายใต้เพดานโล่ง เหลี่ยมมุมของคริสตัลระยิบระยับแวววาว เมื่อสะท้อนเข้ากับลำแสงที่สาดผ่านช่องลมลงมากระทบพอดิบพอดี
ครู่ต่อมาพ่อเลี้ยงก็ขึ้นมาถึงห้องนอนของลูกชายสุดรัก
เสียงครางประสานปานว่ากำลังจะขาดใจของหญิงชายที่เล็ดลอดประตูออกมา ทำให้ประมุขของบ้านต้องหยุดกึก นิ่งฟังเสียงที่เล็ดลอกออกมาจากประตูที่ลืมล็อคเอาไว้เพราะความรีบร้อนของคนที่อยู่ในห้อง
