“สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง…”
หล่อนกระพุ่มมือขึ้นไหว้ด้วยท่าทางนอบน้อมต่อผู้มาเยือน
“สบายดีนะเดือน…”
เขารับไหว้แล้วทักทายหล่อนด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง สายตาคมกริบแทบไม่คลาดไปจากใบหน้าสะสวยของวงศ์เดือน แววในดวงตาบ่งบอกความรู้สึกดีใจที่ได้เจอหน้าหล่อน
นานเกือบเดือนแล้วที่เขาไม่ได้แวะมาที่รีสอร์ตแห่งนี้ แม้ว่าพ่อเลี้ยงเดชาจะถือหุ้นของแสงดาวรีสอร์ตเอาไว้ครึ่งหนึ่ง แต่เขาก็ไว้วางใจให้วงศ์เดือนดูแลกิจการด้วยตัวเอง ด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจที่มีมาแต่อดีตนั่นเอง เพราะว่าพ่อเลี้ยงเดชาเป็นเพื่อนรุ่นพี่ของภูมินทร์ และการตัดสินใจร่วมหุ้นทำรีสอร์ตตั้งแต่เมื่อสิบปีก่อนก็เกิดขึ้นจากการที่ภูมินทร์ชักชวนพ่อเลี้ยงเดชาให้มาร่วมหุ้นนั่นเอง เพราะว่าตอนที่เริ่มกิจการใหม่ๆ ยังขาดเงินทุนอีกนับสิบล้าน
“เชิญในห้องรับแขกค่ะ…”
วงศ์เดือนบอกพลางก้า
