ได้ฟังความเห็นของลูกชายแล้วหล่อนก็ถึงกับถอนหายใจแรง สีหน้าอ่อนใจ แววตาบอกความผิดหวังในสิ่งที่ได้ยินชัดเต็มสองหู
และในจังหวะนั้นเอง พอสิ้นประโยคจากปากของลีโอ จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของใครคนหนึ่งกำลังวิ่งกลับออกไปจากหน้าประตูห้องซึ่งแง้มเอาไว้เพียงน้อย ภายหลังจากที่รสรินก้าวเข้ามาแล้วลืมปิดเอาไว้
สัญชาตญาณระวังภัยที่มีอยู่ในเซลล์เม็ดเลือดของชายชาตินักรบของชายหนุ่ม ทำให้ลีโอถลันออกไปเร็วรี่ เขาไม่ได้วิ่งตามออกไป หากแต่สายตาคมกริบก็เพ่งจับเรือนร่างบอบบางที่กำลังวิ่งหนีเขา เพียงแค่เห็นข้างหลังไวๆ ลีโอก็รู้ได้ในทันทีว่าเจ้าของร่างน้อยๆ ที่เพิ่งย่ำหายไปในความมืดเมื่อครู่นั้นเป็นใคร?
“เกิดอะไรขึ้น ใครหรือลูก…?”
รสรินถามด้วยสีหน้าฉงนเมื่อลีโอเดินกลับเข้ามาในห้อง
“น้องดาวครับ” ลูกชายตอบ
“ตายแล้ว…”
รสรินยกมือขึ้นทาบอก อุทานเสียงดังด้วยความตกใจ สงสัยว่า ดาริกาคงได้ยินหมดแล้ว เรื่องที่ลีโอบอกว
