วงศ์เดือนเสนอขึ้นมาก่อน ด้วยเห็นว่าลูกสาวเคยรบเร้ามาหลายครั้งหลายหนว่าอยากลองเล่นกอล์ฟดูบ้าง เพียงแต่โอกาสไม่เอื้ออำนวยสักที
“ตีกอล์ฟหรอ ไม่น่าจะเวิร์ค… ”
รสรินส่ายหน้า
“อ้าว… ทำไมล่ะ”
วงศ์เดือนย่นหน้าผากสงสัย
“ก็สนามกอล์ฟกว้างขวางออกจะตาย ถ้าขืนให้ลีโอสอนหนูดาวตีกอล์ฟก็คงเดินกันทั้งวัน ฉันมองไม่เห็นจริงๆ ว่าจะมีจังหวะไหนให้สวีทกัน จริงไหมล่ะ… แล้วไหนจะมีแคดดี้คอยเดินตามเป็นก้างขวางคออีก” รสรินคิดได้ลุ่มลึก
“จริงของเธอ… ว่าแต่มีไอเดียอะไรดีๆ นอกเหนือจากนี้อีกไหม”
วงศ์เดือนหวังพึ่งพาความคิดของรสริน
“มีสิ…”
คนถูกถามไม่ได้ตอบออกมาตรงๆ แต่บอกเป็นนัยด้วยการชำเลืองไปยังป้ายตรงทางเดินที่เขียนบอกเอาไว้ชัดเจนว่า ‘ทางไปสนามขี่ม้า’
เจ้าของรีสอร์ตตวัดสายตามองตาม
และตอนนั้นวงศ์เดือนจึงได้ถึงบางอ้อ
“อ๋อ… ”
จริงสิ! ทำไมนึกไม่ถึงนะ? ทั้งที่รีสอร์ตของหล่อนก็มีสนา
