หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็กลับมาหาคนตัวสูงที่ห้องของเขาอีกครั้ง ซึ่งตอนนี้เขายืนล้วงกระเป๋าอยู่ข้างนอกห้อง อยู่ในชุดสบาย ๆ กางเกงขาสั้นเสื้อคอกลมธรรมดาสีเหลือง กำลังยืนหันหลังให้ฉันน่าจะกำลังชมบรรยากาศตรงหน้านั่นแหละถึงได้ไม่รู้ว่าตัวฉันกำลังย่องเบาเข้าไปหาเขาอยู่
"จ๊ะเอ๋!" ฉันจับเอวหนาของเขาแล้วยื่นหน้าขึ้นไปสบตากับเขาที่ก้มลงมาพอดีเพื่อหวังจะให้เขาสะดุ้งตกใจแต่คนตัวสูงก็นิ่งมากไม่มีแววของความตกอกตกใจหรือช่วยแกล้งว่าตกใจเลยสักนิด ชิ๊!
"หว่า เสียใจจังไม่มีคนตกใจเลย" ฉันทำหน้ายู่ใส่คนตรงหน้าที่ยืนทำหน้านิ่ง แต่เขาก็เป็นเขาที่ขี้เก๊กตลอดเวลา! ไม่สนใจหันมาปลอบฉันเลย มีแต่ปรายตามองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วเมินฉันด้วยการเดินไปหยิบเสื้อชูชีพไปใส่คนเดียว มองแบบนี้มีปัญหาอะไรกับชุดของฉันอีกหรือเปล่า
ฉันก็แค่ใส่กางเกงยีนขาสั้นแล้วก็เสื้อครอปตัวจิ๋วแต่มีเสื้อคลุมทับด้านนอกอ
