[ Aongsa part ]
ผมเดินเข้าไปในห้องพยาบาลกวาดสายตามองหาอิงฟ้าว่าอยู่ส่วนไหนของห้อง ก่อนจะเห็นปลายเท้าโผล่ออกมาจากผ้าม่านที่เอาไว้กั้นเตียงซึ่งผมคิดว่าน่าจะเป็นอิงฟ้าที่นอนอยู่ในนั้น ก็เลยรีบก้าวเท้าเดินไปหาเธอที่เตียงอย่างไว ก่อนจะเห็นร่างบางในสภาพใบหน้าซีดเซียวกำลังนอนนิ่งอยู่บนเตียงตรงรูจมูกมีคราบเลือดติดเล็กน้อยที่สำคัญตรงแก้มของเธอมีรอยช้ำปรากฏเด่นชัดต่อสายตาผม ผมยืนจ้องใบหน้าที่มีรอยช้ำอย่างเงียบๆ โดยไม่ขยับหรือพูดอะไรออกไปเพราะตอนนี้ผมโคตรจะข่มอารมณ์ที่มันกำลังเดือดอยู่ในอกตอนนี้เลย
“…”
ตั้งแต่ที่ผมรู้จักกับอิงฟ้ามาไม่มีครั้งไหนที่ผมเห็นเธอเจ็บหรือร่างกายมีรอยขีดข่วน ไม่มีครั้งไหนที่เธอต้องเลือดตกยางออกแบบนี้ เพราะผมไม่เคยคิดจะทำให้ภายนอกของเธอเป็นแบบนี้ไง ถึงภายในเธอจะเจ็บเพราะผมจนชอกช้ำก็ตามแต่ภายนอกผมโคตรจะทะนุถนอมเธอเลย แล้วพอมาเห็นเธอในสภาพนี้ผมเลยรู้สึกโมโหอย่างบอกไม่ถูก โมโห
