บทที่2 ‘เด็กงอนก็ต้องโดน...’
1320 คำ
ปึก!
ผมหันไปมองทางประตูห้องน้ำอีกครั้งหลังจากที่มันถูกเปิดออกโดยร่างบางที่เดินงอนเข้าไปก่อนหน้านี้ ก่อนที่เธอจะเดินออกมาแล้วผ่านหน้าเตียงที่ผมนอนพิงอยู่ออกไปข้างนอกห้องเหมือนคนไม่รู้จักกัน ส่วนผมที่ยังนอนอยู่บนเตียงก็ได้แต่มองตามหลังเธอออกไป...
เออดีจังวะหนีกูไปเที่ยวแต่พอกูทำโทษแกล้งแหย่หน่อยก็งอนเฉยเลย
แอ๊ด~
อิงฟ้าเปิดประตูเข้ามาในห้องอีกครั้งพร้อมแก้วน้ำเปล่าหนึ่งแก้ว จากนั้นเธอก็เดินหายเข้าไปในห้องแต่งตัว และออกมาอีกทีด้วยชุดนอนลายการ์ตูนของเธอ ยืนจ้องผมอยู่ตรงปลายเตียง
“เชิญองศากลับห้องด้วยค่ะ” เหอะ! นี่ไล่ผมเหรอวะ เดี๋ยวนี้ชักจะเอาใหญ่แล้วนะ เดือนๆ หนึ่งผมส่งเสียให้เธอไปเท่าไหร่เคยสำนึกบุญคุณผมบ้างไหมวะ
“เดี๋ยวนี้ไม่พอใจก็ไล่กันเลยเหรอวะอิงฟ้า”
ผมถามคนที่ยืนทำหน้ามุ่ยอยู่ตรงปลายเตียงซึ่งไม่ยอมขึ้นเตียงมานอนถ้าผมไม่ลงจากเตียงตัวเอง จะว่าไปคืนนี้ผมลองนอนที่นี่สักคืนก็ไม่น่าจะเสียหายอะไรนี่หว่า เพราะตั้งแต่ได้เสียกันมาผมยังไม่เคยนอนค้างกับอิงฟ้าเลย น้ำแตกก็แยกทางกันตลอด ซึ่งมันก็เป็นปกติของผมอยู่แล้วที่น้ำแตกก็แยกทางกันแล้วค่อยนัดเจอกันใหม่ในวันที่ผมอยากเจอเธออีกที แต่ไม่ใช่กับผู้หญิงทุกคนที่ผมจะทำแบบนั้น
สิทธิ์นั้นมีแค่อิงฟ้าคนเดียวครับที่ได้ คนอื่นครั้งเดียวคือจบตลอดชีพครับ แต่ที่อิงฟ้าได้สิทธิ์นั้นเพราะนอกจากจะเป็นดอกไม้ต้นใหม่ให้ผมแล้ว ผมยังเคยเสียเงินจำนวนไม่น้อยในการไถ่ตัวเธอวันนั้นมาด้วยแล้วไหนจะส่งเสียทุก ๆ เดือนให้อีก ผมถึงบอกไงว่าควรสำนึกบุญคุณผมไว้
“ฟ้าไม่ได้ไล่นะคะ ฟ้าเชิญองศากลับคอนโดต่างหาก เพราะตอนนี้มันดึกแล้วฟ้าจะพักผ่อนพรุ่งนี้มีเรียนทั้งวันค่ะ” แล้วแบบนี้ไม่เรียกว่าไล่ตรงไหนวะ
“คืนนี้ฉันจะนอนที่นี่” ผมบอกเธอแล้วยักคิ้วกวนๆ กลับไปหนึ่งที หึ เอาดิยิ่งไล่ผมก็ยิ่งยุอะ ดูสิระหว่างขึ้นเตียงมานอนกับยืนไล่ผมแล้วไม่ได้นอนเธอจะเลือกอันไหน
“แต่องศาไม่เคยนอนที่นี่ และองศาก็นอนที่นี่ไม่ได้ด้วย เพราะองศาเป็นคนบอกเองว่าจะไม่ค้างกับใคร”
“แต่ฉันจะค้างกับเธอไง ไม่ดีใจหรือไง” ตอนผมไม่ยอมค้างออดอ้อนจะให้ผมค้างให้ได้แต่พอวันนี้ผมจะค้างด้วยกลับยึกยักมากความ ผู้หญิงนี่มันเข้าใจอะไรยากแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่าวะ หรือมีแค่ยัยนี้ที่ซื่อบื้ออยู่คนเดียว
“งั้นองศานอนไปเถอะ เดี๋ยวฟ้าออกไปนอนที่โซฟาข้างนอกก็ได้” งอนจริงจัง งอนสุดๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าจะงอนเหี้ยไรนักหนา นี่ก็ง้อด้วยการนอนที่นี่ด้วยแล้วไงวะทำไมยังดื้อเอาแต่ใจแบบนี้วะ
“หยุด ถ้าขืนเธอขยับแม้แต่ก้าวเดียว คืนนี้เธอได้ร้องทั้งคืนแน่อิงฟ้า” ผมว่าเสียงแข็ง เริ่มโมโหกับความงอแงเอาแต่ใจของเธอแล้ววะ ง้อดี ๆ พูดดี ๆ ไม่ชอบ ชอบให้ผมดุทำหน้าโหดๆ ตลอด “มานั่งตรงนี้” ผมตบเตียงข้างๆ ผมให้เธอเดินขึ้นมา แต่อิงฟ้าเธอแม่งก็ใจแข็งไม่ยอมเดินมาหาผมดี ๆ ผมจึงส่งสายตาดุ ๆ กลับไปเธอจึงยอมขยับเท้าเดินขึ้นมานั่งบนเตียงข้าง ๆ ผมด้วยสีหน้าบูดบึ้งเหมือนเด็กไม่มีผิด
ฟุบ!
“เลิกงอนแล้วนอนลงไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันไปส่งที่มหาลัย” และใช่ครับนี่เป็นวิธีง้อของผมและก็เป็นอีกหนึ่งอย่างที่ผมไม่เคยทำกับใคร นอกจากอิงฟ้าเป็นคนแรก ผมไม่เคยง้อใครและไม่เคยไปรับไปส่งใครด้วย
“ไปส่งฟ้าที่มหาลัยองศาไม่กลัวเด็กขององศาที่เรียนคณะเดียวกันกับฟ้าจะเห็นเหรอ พรุ่งนี้เธอเรียนเซตตอนเช้ากับฟ้าด้วย” อิงฟ้าคงหมายถึงเนเน่แน่นอน เพราะคนที่ผมควงล่าสุดแล้วเธอรู้ก็คือเนเน่และอย่างที่เธอบอกเนเน่เรียนที่เดียวกันกับเธอ หนำซ้ำยังเรียนเซตเดียวกันอีกด้วย แต่ผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรอยู่แล้ว เพราะทุกคนก็แค่ของเล่นของผมแค่นั้น ผมไม่ได้เลวแต่ผู้หญิงแม่งเต็มใจกันเอง เต็มใจมาผมก็แค่สนองกลับแค่นั้นวินๆ ทั้งสองฝ่าย
“เห็นแล้วทำอะไรฉันได้ เธอก็รู้นี้”
“ค่ะฟ้ารู้” อะไรวะมาทำหน้าบึ้งใส่ผมทำไมอีก “งั้นฟ้านอนก่อนนะคะ ฝันดีค่ะผัวของคนทั้งประเทศ” พรึบ! แล้วยัยตัวแสบก็ล้มตัวนอนโดยการหันหลังให้ผมทันที ทิ้งให้ผมนั่งกัดฟันกรอดกับประโยคหลังของเธออย่างโมโห ผัวของคนทั้งประเทศเหรอวะ แล้วด่าผมแบบนั้นทำเหมือนตัวเองไม่เคยลึกซึ้งกับผมไปได้
“เป็นผัวของคนทั้งประเทศรวมถึงเป็นผัวเธอด้วยอิงฟ้า” ผมว่าเสียงเรียบกลับไปพลางมองหัวไหล่เล็ก ๆ นั้นอย่างเคือง ๆ “ไม่ค่ะ ฟ้าไม่อยากได้ผัวสําส่อนที่มีโรค ฟ้าอยากได้ผัวรักเดียวใจเดียว”
สัสเอ๊ย นี่ด่าผมตรง ๆ แบบนี้เลยเหรอวะ ได้ งั้นคืนนี้ก็ไม่ต้องนอนแม่งละเพราะผมจะลงโทษที่กล้าปากดีกับผมให้หลาบจำไปเลย
หมับ!
!!!
“อะ...องศาจะทำอะไรฟ้าอะ ฟ้าจะนอนแล้วนะ” คนที่โดนผมพลิกให้หันมานอนหงายอยู่ใต้ร่างผมเอ่ยถามขึ้นน้ำเสียงติดขัดด้วยสีหน้าตกใจ
“ไม่ต้องนอนหรอก ครางเสียงหวานๆ ให้ฉันได้ยินดีกว่า” ผมยกยิ้มเจ้าเล่ห์กลับไปอย่างร้ายๆ ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปซุกไซร้กับต้นคอหอมกรุ่นของเธอ ผมจัดการระดมจูบและฝากรอยจูบไว้ที่ต้นคอขาวๆ ของเธอไปหลายจุดอย่างตั้งใจ “อื้อ~ องศาฟ้าบอกแล้วไงว่าห้ามทิ้งรอยพรุ่งนี้ฟ้ามีเรียนนะ!” เสียงหวานโวยวายพลางระดมทุบตีcแผ่นหลังผมแทบหักที่ผมทำสิ่งที่เธอห้ามนักห้ามหนา แล้วไงวะก็นี่มันบทลงโทษของผมผมจะทำยังไงก็ได้ถ้านั้นมันคือความพอใจของผม
“หยุดแหกปากโวยวายแล้วเตรียมครางดีกว่านะเด็กน้อย” ใช่เพราะผมกำลังจะส่งความใหญ่โตที่มันพองขึ้นพร้อมจะเข้าไปทักทายกับเจ้าของเรือนร่างอันน่าดึงดูดนี่แล้ว และรอบนี้ผมจะไม่เล้าโลมให้มากความ เพราะผมจะ...
สวบ!
“อ๊ะ...จะเจ็บ... ทะทำไมไม่ทำให้มันเปียกก่อนละ เข้ามาแบบนี้ฟ้าเจ็บนะ” ร่างเล็กข้างล่างผมบิดเร้าด้วยความเจ็บปวดด้วยใบหน้าเหยเกอย่างน่าสงสาร หึ แต่ผมไม่สนไง
“ฉันต้องสนเด็กที่มันปากดีกับฉันร้องว่าเจ็บไหมล่ะ”
“องศา! ใจร้ายอีกแล้วนะ”
“แน่นอน ฉันจะใจร้ายกับเธอทั้งคืนเลยอิงฟ้า” ว่าจบผมก็กระตุกยิ้มมุมปากเหมือนพวกวายร้ายไปอีกครั้งก่อนจะเริ่มบทลงโทษสุดเร่าร้อนให้กับเด็กปากดีใต้ร่างของผมให้หลาบจำ!
- ผู้เขียน
