บทที่5 ‘เขา...ในคราบปีศาจร้าย’
1728 คำ
“องศาขับรถช้า ๆ หน่อยได้ไหม มันเร็วเกินไปแล้ว ฟ้ากลัวจะเกิดอุบัติเหตุ” ฉันมองหน้าปัดเข็มไมล์รถของเขาที่กำลังชี้อยู่ที่เลขหนึ่งสองศูนย์ ใช่เขาเหยียบคันเร่งจนมันขึ้นเลข120อะ แล้วแบบนี้จะไม่ให้ฉันกลัวได้ไง ฉันรู้ว่าเขาเป็นนักแข่งรถและมีทักษะการบังขับรถอยู่ แต่นี่มันไม่ใช่ในสนามแข่งไง มันคือถนนหลวง
“…”
เงียบ เขาเงียบไม่ตอบฉันแต่ก็ยังดีที่ผ่อนความเร็วรถลง แสดงว่าที่ฉันพูดเมื่อกี้เขายังรับฟังอยู่ ไม่ได้ทำหูทวนลมอย่างที่ชอบทำ แต่ฉันก็ยังไม่สบายใจอะ เพราะถ้าเขาได้ลองเงียบแบบนี้แล้วเดี๋ยวเขาจะหายไปไม่มาหาฉันไง
“องศา องศาไม่พอใจอะไรฟ้าหรือเปล่า ไม่พอใจที่ฟ้าเดินออกมากับเสือเหรอ” ฉันหันไปมองเสียวโครงหน้าคมของเขาในขณะที่เขาตั้งใจขับรถไม่หันมามองฉันเลยสักนิด และใช่ เขาเงียบ หน้าเขานิ่ง นิ่งจนฉันไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่หรือเปล่า
“ฟ้าไม่ได้อยากเดินออกมากับเสือนะ แต่เสือเขาดื้ออยากมาส่งฟ้าเองอะ”
“จะบอกฉันได้ตอนไหนว่านัดกับมันไปร้านเหล้า แล้วยังให้มันไปรับอีก” เขาหันมามองหน้าฉันตาขวางระคนไม่สบอารมณ์เอามาก ๆ ที่ฉันไม่ได้บอกเรื่องนั้นกับเขา ก่อนจะหันกลับไปขับรถต่อ ซึ่งน้ำเสียงและท่าทางเมื่อกี้ของเขาทำเอาใจฉันกระตุกวูบเลยละ ใช่ เขานะเวลาใจดีก็ใจดีจนใจหาย เวลาดุก็ดุได้แบบน่ากลัวเหมือนกัน อีกอย่างปกติแล้วเขาไม่ใช่คนที่จะมาสนใจว่าฉันจะอยู่ที่ไหนไปไหนกับใครอยู่แล้ว พอเขาถามแบบนั้นฉันเลยไม่รู้จะตอบว่ายังไงดี
“เอ่อ...คือ... ฟ้าคิดว่าเรื่องนี้ไม่ได้สำคัญอะไร อีกอย่างองศาก็เคยบอกฟ้าว่าจะไปไหนก็ได้ไม่ต้องบอก” ฉันตอบด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้มแบบประหม่าจนเสียงมันเบาหวิวไปหมด แต่...
เอี๊ยด!
เฮือก!
กึก! O_O
จู่ ๆ เขาก็เบรกรถจอดข้างทางอย่างกะทันหันทำเอาฉันตกใจหน้าเผือดและตัวสั่นอย่างตื่นตระหนกเลยทีเดียว ก่อนจะโดนเขาหันขวับมาทางฉันเหมือนหมาป่าที่กำลังจะเขมือบกวางน้อยอย่างฉันในเวลาต่อมา สายตาท่าทางของเขาตอนนี้มันน่ากลัวจนทำฉันใจสั่นและตัวสั่นไปหมด คือฉันไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ทำหน้าโกรธและโมโหขนาดนั้น เพราะปกติเขาไม่เคยมีท่าทีแบบนี้กับฉัน
“อะ...องศา มองแบบนั้นฟ้ากลัวนะ”
“หึ กลัวเหรอ กลัวแล้วปล่อยให้ผู้ชายคนอื่นแตะต้องตัวเธอทำไม แล้วยังยอมให้มันไปรับเธอถึงคอนโดอีก”
???
“องศาพูดแบบนี้ฟ้างงนะ” ใช่ ฉันงงมาก คือเขาจะมาโกรธฉันกับเรื่องนั้นจริง ๆ เหรอ คือฉันรู้ว่าเขาไม่ชอบเสือแต่ที่ผ่านมาเพื่อนฉันก็ไปรับไปส่งฉันออกจะบ่อย แล้วเรื่องแตะต้องตัวฉันนะสำหรับเสืออุ้มฉันตอนเมาก็เคยอุ้มมาแล้ว
“ที่ผ่านมาเพื่อนฟ้าเขาก็ไปรับไปส่งฟ้าบ่อยจะตาย องศายังไม่เคยว่าอะไรเลยนี่แล้วตอนฟ้าเมาเสือก็อุ้มฟ้าไปส่งที่ห้องตลอด แค่กอดคอแค่นั้นทำไมองศาถึงได้โมโหขนาดนี้ละ”
“หลับหลังฉันเธอจะทำอะไรก็เชิญแต่ต่อหน้าฉันอย่าให้ฉันรู้อย่าให้ฉันเห็น” พอเขาพูดประโยคนั้นจบ ฉันก็รู้สึกโมโหทันทีเพราะมันทำให้ฉันนึกถึงเรื่องในห้องน้ำก่อนหน้านี้เลย มันเลยทำให้ฉันอดทำตัวงี่เง่าด้วยการประชดประชันเขาออกไปไม่ได้
“เหรอ แล้วถ้าอย่างนั้นลับหลังองศาฟ้าจะไปนอนกับใครก็ได้ใช่ไหม”
ขวับ!
“เธอว่าไงนะ?”
“ฟ้าบอกว่า...” ฉันเม้มปากอยู่ครู่หนึ่งขณะที่สายตาก็จ้องคนตรงหน้าไปด้วยก่อนจะตัดสินใจพูดประชดออกไปอีกครั้ง “ถ้าอย่างนั้นลับหลังองศา ฟ้าจะไปนอนกับใครก็ได้ใช่ไหม”
“หึ…อยากลองดูไหมล่ะ?” เขาถามฉันเสียงเรียบแต่ไอ้รอยยิ้มมุมปากแล้วก็ตาดุนั้นมันเริ่มทำให้ฉันหายใจไม่ออก แต่เอาสิคิดว่าฉันจะถอยเหรอ
“ได้สิ ขนาดองศายังไปนอนกับเนเน่ลับหลังฟ้าได้เลย ทั้ง ๆ ที่องศาเคยสัญญากับฟ้าแล้วว่าจะมีแค่ฟ้าคนเดียว ฟ้ารู้ว่าฟ้าไม่ควรพูดเรื่องนี้ แต่ในเมื่อองศาสัญญากับฟ้าแล้วก็ควรรักษาสัญญาสิ เพราะฟ้าก็รักษาสัญญาที่เคยให้ไว้กับองศาเหมือนกัน แต่ถ้าองศารักษาสัญญาไม่ได้ งั้นฟ้าก็ขอเลิกเป็นเด็กองศาตอนนี้เลย เพราะฟ้าไม่อยากใช้ผู้ชายร่วมกับคนอื่น และฟ้าก็จะไปคบกับคนอื่นที่เขารักฟ้าจริง ๆ”
ปึก!
ว่าจบฉันก็ทิ้งทุกอย่างที่เขาเป็นคนซื้อให้ แล้วเปิดประตูเตรียมลงจากรถ แต่...
หมับ!
ใช่ยังไม่ทันที่เท้าจะได้แตะพื้นแขนของฉันก็ถูกกระชากกลับเข้าไปในรถตามเดิมสักก่อน
“อ๊ะ! ปล่อยแขนฟ้านะฟ้าเจ็บ!” ฉันหันไปแหวตาเขียวใส่เขาอย่างโมโหที่กระชากแขนฉันจนแทบจะหลุดออกจากบ่า
“ปิดประตูรถถ้าไม่อยากให้ฉันเดือดไปมากกว่านี้” องศาสั่งเสียงลอดไรฟันพลางจ้องหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง แต่แล้วยังไงละ คิดว่าอิงฟ้าคนนี้จะยอมเหรอ ถึงตาที่ฉันจะไม่ยอมฉันก็ไม่ยอมหรอกนะ
“ไม่ ฟ้าจะเลิกเป็นเด็กองศาแล้ว และฟ้าก็จะลงจากรถแล้วกลับเอง จะคืนทุกอย่างที่องศาเคยซื้อให้ด้วย”
“เธออยากเห็นฉันคลั่งแล้วลงโทษเธอในรถกลางวันแสกๆ แบบนี้ใช่ไหมอิงฟ้า”
“ก็ถ้าองศาไม่อายคนอื่นที่ขับรถผ่านไปผ่านมาละก็...ทำเลยสิ” ฉันเอ่ยท้าทายเขาไปอย่างไม่เกรงกลัวพร้อมกับจ้องตาคมกริบคู่นั้นอย่างท้าทายเช่นกัน
พรึบ!
แต่ดูเหมือนฉันจะลืมไปว่าเขาไม่ใช่พวกคนอ่อนโยนที่จะมาใจดีในเวลาแบบนี้ ใช่ เพราะทันทีที่ฉันพูดจบไม่ถึงหนึ่งนาทีเขาก็ปีนข้ามจากฝั่งตัวเองมาคร่อมร่างกายของฉันอย่างรวดเร็วก่อนจะฉีกเสื้อนักศึกษาของฉันออกอย่างป่าเถื่อนแล้วก้มลงซุกไซร้ซอกคอของฉันจนเนื้อหนังมันแสบไปหมด มือหนาของเขาบีบเคล้นหน้าอกของฉันไปมาจนรู้สึกเจ็บอย่างอธิบายไม่ถูก ก่อนที่ในเวลาต่อมาเขาจะดูดมันเหมือนเด็กทารกหิวนม
“อื้อ องศา หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ อื้อออ…พอได้แล้วฟ้าเจ็บนะ!”
ตุบ! ตุบ!
ฉันทั้งทุบทั้งตีและพยายามผลักเขาออกจากร่างกายของฉันสุดฤทธิ์แต่แรงมดอย่างฉันจะไปสู้แรงช้างอย่างเขาได้ที่ไหนกันละ แล้วอีกอย่างตอนนี้เสื้อผ้าของฉันก็หลุดลุ่ยออกจากตัวฉันหมดแล้วแม้กระทั้งบราฉันก็ไม่รู้หายไปไหนแล้ว ฉันเกลียด ฉันเกลียดที่สุดเวลาที่สู้เขาไม่ได้แบบนี้....
พรึบ!
ใบหน้าหล่อเหลาในคราบปีศาจร้ายของเขาผละออกจากหน้าอกของฉันแล้วจ้องหน้าฉันที่กำลังหายใจถี่ ๆ ด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยว แต่เขา...เขากลับมองฉันด้วยสายตาเรียบเฉยแถมยังแสยะยิ้มมุมปากอย่างเยาะเย้ยในเวลาต่อมาอีกด้วย
“หึ! ทีนี้รู้แล้วใช่ไหมว่าอย่ามาท้าทายกับฉัน”
เขาว่าด้วยท่าทางของผู้ชนะ พร้อมจ้องตาฉันอย่างไม่ลดละจนฉันเองที่เป็นฝ่ายยอมแพ้ไม่อยากสบตาด้วยก็เลยหันหน้าหนีจากเขาไป
แต่เขาก็ยังไม่ลงจากตัวฉันหรอกนะ ยังคร่อมฉันเหมือนเดิม แต่ตรัสรู้ได้มั้งว่าฉันไม่อยากเสวนาด้วยเขาก็เลยเอื้อมมือไปหยิบอะไรบางอย่างจากเบาะหลังรถแล้วเอามาสวมให้ฉันและอะไรบางอย่างที่ว่าเมื่อกี้ก็คือเสื้อฮูดนั้นเอง ใช่ เขาหยิบเสื้อฮู้ดสีดำตัวใหญ่ของตัวเองมาสวมให้ฉัน...
แต่...
สวมเสร็จเขาก็ก้มลงมากัดปากฉันหนึ่งทีจนฉันต้องหลับตาปี๋เพราะมันเจ็บ ก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิมของตัวเองแล้วขับรถไปส่งฉันที่คอนโดต่อโดยที่ไม่ได้สนใจสีหน้าของฉันตอนนี้เลยว่าเป็นยังไง
“ขึ้นไปบนห้องแล้วอย่าให้ฉันรู้ว่าไปนั่งอยู่ร้านเหล้ากับไอ้เวรนั้น”
หลังจากที่องศาจอดรถหน้าคอนโดของฉันแล้วเขาก็กำชับกับฉันเสียงเข้ม แต่ฉันไม่ฟังหรอกทำกับฉันแบบนั้นแล้วคิดว่าฉันจะว่านอนสอนง่ายอีกเหรอ ต่อไปนี้ฉันจะดื้อบาง ดื้อจนเขาทนไม่ไหวไปเลย
“ช่วยเรียกชื่อเสือให้มันดี ๆ หน่อยได้ไหม เขาชื่อเสือไม่ใช่ชื่อไอ้เวร ถ้าไอ้เวรอะต้องเป็นองศานั่นแหละ”
พรึบ! ว่าจบฉันก็ลงจากรถขององศาทันทีพร้อมกับรีบวิ่งไปให้ไกลรถของเขาให้เร็วที่สุด “อิงฟ้า! นี่เธอว่าฉันเหรอวะ” เสียงทุ้มกร้าวจากในรถตะโกนไล่หลังฉันอย่างโกรธเกรี้ยวที่โดนฉันถอนหงอก ฉันเลยหยุดวิ่งแล้วหันไปหาเขาอีกครั้ง
“ใช่ ฟ้าว่าองศา” ฉันตอบกลับไปอย่างยั่วโทสะ ก่อนจะแลบลิ้นส่งไปอย่างกวนๆ หลังจากนั้นฉันก็หมุนตัววิ่งเข้าคอนโดทันทีด้วยความเร็วแสงเพราะกลัวคนในรถจะลงมากระทืบเอาที่ไปปากดีว่าเขาแบบนั้น
- ผู้เขียน
