“ป้าก็ไม่รู้เหมือนกัน ตอนพวกมันเข้ามากราดยิงนะ มันวุ่นวายไปหมดเลย ทั้งหมาทั้งคนวิ่งกันพล่านเลยล่ะ...ป้าก็สงสัยเหมือนกันว่าหนูขวัญกับแม่หายไปไหน”
จอมทัพรู้สึกเหมือนหัวจะเบิดแล้ว “แล้ว...เธอกับแม่ไม่ได้รับบาดเจ็บใช่มั้ยครับ”
เขาต้องการความมั่นใจ ไม่ใช่การคาดเดา
“ป้าก็ไม่รู้ แต่คนโดนลูกหลง ได้รับบาดเจ็บเล็ก ๆน้อย ๆ ก็หลายคนอยู่นะ บางทีหนูขวัญกับแม่อาจจะ...เป็นหนึ่งในนั้นก็ได้”
"เหรอครับ...อาจได้รับบาดเจ็บ...ขอบคุณนะครับป้า"
เขาผละจากป้าใจดีคนนั้น แล้วเดินพล่านไปทั้งตลาดเพื่อตามหาเธอกับแม่ ทว่า เขาไม่เจอสองแม่ลูกนั้นแม้แต่เงา ดูเหมือนสองคนนั้นจะไม่ได้อยู่ที่ตลาดแล้ว
จอมทัพพยายามโทรหาขวัญชนกจนนับไม่ได้ว่ามันจะสักกี่ร้อยกี่พันครั้ง แต่เจ้าหล่อนก็ไม่ยอมรับสายจากเขาเหมือนเดิม...เหมือนที่เคยเป็นมาตลอด....ที่ผ่านมา ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยโทรหาเธอ แต่เธอคงเกลียดเขามากจนถึงขั้นไม่อยากได้ยินแม้แต่เสีย
