“ทำไมไม่ติดต่อกลับมาบ้าง”
อเนก ถามหญิงวัยกลางคนที่นั่งตรงข้ามด้วยน้ำเสียงเอื้ออาทร มากกว่าจะเอ็ดตะโร
“ฉันไม่คิดว่าจะเหมาะสมน่ะค่ะ สามีของฉันทำเรื่องไม่ดีไว้”
“อย่าพูดอย่างนั้นเลย ศักดาไม่ใช่คนแบบนั้น ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เพราะความเข้าใจผิด และจำนนด้วยหลักฐานเท็จ”
“ผิดหรือถูก แต่เขาก็ติดคุกตั้งหลายสิบปี” เพ็ญนภาอดตัดพ้อไม่ได้ “ด้วยข้อหาเป็นชู้กับคุณประภัสสร ภรรยาของท่านและลักพาตัวคุณหนูไปเรียกค่าไถ่ เขาไม่มีโอกาสแม้แต่จะพูดความจริงกับท่าน เขาถูกยัดเข้าคุกอย่างไม่เป็นธรรม”
“เธอคงโกรธมากใช่ไหมเพ็ญนภา ตอนนั้นเธอคงกำลังท้องอ่อน ๆ อยู่ด้วย”
เพ็ญนภาเช็ดน้ำตาด้วยผ้าเช็ดหน้าที่ศักดาให้ไว้ “ถึงเขาจะไม่ได้รักฉัน แต่ฉันก็รักเขาหมดหัวใจค่ะ และฉันพร้อมจะยืนอยู่ข้างเขาเสมอ”
“ฉันเองก็ไม่อยากจะเชื่อว่าคนที่ดีพร้อมทุกด้านอย่างกุลธิดาจะทำเรื่องเลวร้ายแบบนั้น”
“เธอตัดสายเบรกรถคันนั้น ใส่ร้ายประภัสสรกับ
