“ขวัญกำลังจะออกไปค่ะ”
หญิงสาวกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ ขณะกำลังยืนรอแท็กซี่บนริมฟุตบาท
“เวลาเจอกันที่บริษัทน่ะ แกก็อย่าเผลอพูดไปล่ะว่าฉันเพิ่งกลับจากเสม็ด”
“ไม่เผลอหรอกค่ะ แต่ขวัญไม่แน่ใจว่าพี่เป๊กจะคุ้ยเรื่องนี้ขึ้นมารึเปล่า”
“จะกล้าเหรอ ทำเรื่องเลวขนาดนั้นไว้ ถ้ารู้ถึงหูเมีย ๆ ที่ซ่อนไว้ล่ะก็ ตายไม่เหลือตอ อย่าว่างั้นงี้เลยแก เจ้านายพวกเราก็เหอะ...แอบกินกันอร่อยทุกครั้งเวลาออกกองต่างจังหวัด”
“อืม เอาเถอะพี่ลูกเป็ด ถ้าพี่เป๊กเขาไม่พูดอะไร ขวัญก็จะไม่พูดอะไรเหมือนกัน”
หญิงสาววางโทรศัพท์ หลังจากได้แท็กซี่ เธอนั่งในรถโดยสารประมาณหนึ่งชั่วโมงก็ถึงบริษัท และคนที่เธอเจอเป็นคนแรกก็คือเจ้าของบริษัทที่ธวัชชัยและเธอเพิ่งพูดถึงไปหมาดๆ
“อ้าว ขวัญ เป็นยังไงบ้าง พี่ได้ข่าวจากคุณเป๊กว่าเธอไม่สบาย ก็เลยต้องเปลี่ยนตัวนางแบบกะทันหัน”
“อ้อ..ค่ะ ขวัญไม่สบายหนักเลย” เธอเดาว่าตากล้องตัวแสบคงรายงานให้เจ้
